ระเด่นลันได - เลิศ ประสมทรัพย์

โอย..ต้องบอกว่านานมาก คงเกิน40 ปีขึ้นไปที่ไม่เคยได้ยินได้ฟัง เพลงระเด่นลันได้ เพลงจังวังตะลุง เร้าใจ ชวนให้ลุกขยับอิริยาบท นึกไปถึงพวกงานบอลล์ที่ต้องมีการลีลาส ในชีวิตต้องบอกแทบจะไม่เคยออกลีลาสกับสาวๆ เลย เป็นเพราะผมและเพื่อน98 เปอร์เซ็นต์ ขาดวิสัยทัศน์ และมีค่านิยมเหยียดเพศ กระมัง สมัยเรียนวิชาพลศึกษา และนันทนาการ เขาให้เลือกเรียนวิชามวย ตะกร้อ แบดมินตัน บาสเกตบอล ลีลาส ดูเหมือนว่าผมมาทางบู๊คือมวย ทั้งๆ ที่เป็นคนถนัดร้องเพลง เล่นดนตรี แนวบันเทิง จำได้ว่ามีสามคนที่เรียนวิชาลีลาส มีสว่างจิต ชื่อบอกอยู่แล้ว ออกมาทางนุ่มนวลอรชร คนที่สอง สมโชค คนที่สามนึกไม่ออกน่าจะเป็นสุริยันต์ แล้วนอกนั้นรุ่นน้องที่เป็นผู้หญิง พอถึงเวลา ทุกคนมีหน้าที่เรียนก็เรียน วิชาลีลาส เขาจะสอนทฤษฎ๊ พอถึงช่วงปฎิบัติก็จะมาซ้อมในโรงาหารเก่า ที่เป็นสนามอเนกประสงค์ เป็นที่พักผ่อน ดูทีวี สนามแบมินตัน สนามซ้อมลีลาส เมื่อลงทะเบียนเรียน เปลี่ยนไม่ได้แล้ว ช่วงที่เขาซ้อมลีลาส ต้องเปิดเพลงประกอบ เขามีจังหวะซ้อมเยอะ เช่น สโลว์ วอล์ซ บิกิน รูมบ้า ช่าช่าช่า รำวง ออบบิท ตลุง ฯลฯ แน่นอนเสียงดนตรี มันชวนให้เราต้องอยากรู้อยากเห็นว่าไอ้พวกที่เรียนลีลาส ที่พวกปากหอยปากปู กล่าวหาว่าพวกเรียนวิชานี้ไม่ป็นแมน เป็นชายอกสามศอก แนวเฉียดไปพวกกะเทยอย่างนั้น
ผมว่าไอ้คนกลุ่มผมที่เป็นคนส่วนใหญ่ที่เลือกเรียนกีฬาบู๊ๆ คิดผิดนะ คิดผิดตั้งแต่พอเห็นเขาเรียนลีลาส ที่ต้องขับมือถือแขนวิพากษ์วิจารณ์ หลังๆ มา พอเรียน วิชาจิตวิทยา สังคมวิทยา เรื่องการเข้าสังคม จึงรู้ว่า อ้อ.. คนเรามีความแตกต่าง มีธรรมชาติที่ไม่เหมือนกัน ทุกคนคงไม่มีใครชอบอะไรเหมือนกัน ต้องบอกว่าพอจบคอร์สเรียนแล้ว เราไม่สามารถจะมาเรียนหรือขอมาเรียนวิชาลีลาสได้แล้ว พอรุ่นหลังที่เปิดวิชานี้ น้องๆ เรียนกันจนล้นห้อง ไอ้ที่เคนเรียนมาก อย่างตะกร้อ บาส มวย บางตา จนโหรงเหรง ช่วงผมว่างก็จะไปนั่งฟังเพลงที่เขาเปิดซ้อมลีลาส เพลงระเด่นลัได ก็อยู่ในเพลงที่เคยได้ฟัง เห็นเขายักย้ายส่ายสะโพก เราแม้จะลีลาสไม่เป็นก็พลอยออกอารมณ์ร่วมไปกับเขา มารู้ค่าตอนที่มาทำงาน ในงานเลี้ยง ครั้งหนึ่งไปจังหวัดพิษณุโลก มีสาวงามนางหนึ่งมาโค้งให้ผมออกไปลีลาส ผมน่ะไม่เป็นเลย หากได้ดื่มนิดหนึ่ง ไฟสลัวๆ ก็คงจะมั่วได้ กระทั่งจับมือ จับเอวคู่เต้นเขาจับอย่างไรยังไม่รู้เลย ต้องบอกว่าทุกครั้งที่เขามีลีลาสก็ได้แต่นั่งมองด้วยสายตาละห้อย ชวนน่าสงสารและเวทนา ที่พิษณุโลก สาวงามคนดังกล่าวมา โค้งจนผมอาย โดยปกติสุภาพบุรุษต้องไปโค้งขอร่วมลีลาส กับสุภาพสตรี ในที่สุดเพื่อนบอกออกไปเถอะ มั่วๆ กล้าๆ หน่อย ด้วยฤทธิ์แอลฯ ส่วนหนึ่ง ก็ออกไป บอกกับเธอว่า ลีลาสไม่เป็นนะ เธอบอกเดี๋ยวสอนให้ เราก็อยู่ในกลุ่มด้านในสุดที่คนไม่เห็น เธอก็บอกต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ นับสเต็ปจังหวะเพลง หนึ่งสองสามสี. หนึ่งสองสามสี่
อะไรทำนองนี้แหละ พอจะได้จังหวะพื้นๆ อย่างช่าช่าช่า ตลุง ส่วนจังหวะที่ออกรอบบ่อยหนีไม่พ้นรวงมาตรฐาน เล่าเรื่องมาเสียยาว วันนั้นพอจะเป็นแล้ว สนุกนะ หลายคนอิจฉาเราน่ะ ผู้หญิงก็สวย ผู้ชายก็.. ขี้เหร่ ไปด้วยกันได้ ที่ไม่เคยรู้จักกัน ก็ได้นั่งคุยกันจนงานเลิก เอ้า..เมื่อกี้ก่อนหน้าเราถอดเสื้อหนาวไว้ตรงชายเก้าอี้ แต่พอไปดู ปรากฎเสื้อหนาวคนมิ๊งจากยุโรป อันตรธานหายไป คืนนั้นเลยหนาวกาย แต่ไม่หนาวใจแฮะ..ขอบคุณท่านอำนวย ที่ทำให้ระเด่นลันได ได้มาเล่าเรื่องราวกับจังหวัตลุง..นิดนึงครับ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ระเด่นลันได - เลิศ ประสมทรัพย์ (อ่าน 5021 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้