ก้างปลาเป็นเหตุ

วันหนึ่งก็มีคุณลุงอ่วม มาหาที่บ้านกำนัน ก็มาเยี่ยมเยียนกันตามประสาคนรู้จัก ก็เห็นแก่บ่นว่า เมื่อวันก่อน ลุงอ่วมไปกินน้ำพริกปลาทูมา ซวยจริงๆ ก้างปลา ดันมาตำเหงือก กำนันเห็นว่ามันเริ่มจะอักเสบ เลยแนะนำลุงอ่วมให้ ไปหาหมอ ให้หมอดึงก้างปลาออกให้ ลุงอ่วมรู้สึกปวดอยู่แล้ว เลยพยักหน้า กะว่าจะไปหาหมอพรุ่งนี้

เช้าวันรุ่งขึ้น ลุงอ่วมก็แต่งตัวซะหล่อ และวานให้ลูกเขยหัวกระเด็นขับจักรยานไปส่งที่ อนามัยจังหวัด พอถึงปั๊ป แกก็หันมาสั่งลูกเขยให้นั่งรอ

หมอ: เอ้า..เป็นอะไรมาหล่ะลุง
ลุงอ่วม: ก้างปลามันตำที่เหงือก ดูซิ บวมไปหมด จนคางโย้เลย เดี๋ยวหมอช่วยเอาออกให้หน่อยนะ
หมอ: ได้สิ เดี๋ยวขอหมอดูก่อนนะ
หมอดูสักพัก ก็บอกว่า
หมอ: ก้างปลาไม่มีหรอกลุง สงสัย รากฟันกรามไม่ค่อยดี เลยอักเสบ
เอาอย่างนี้ เดี๋ยวหมอจะถอนฟันกรามออกเลย ลุงจะได้ไม่ปวดอีก
ลุงอ่วม: โธ่…หมอ บอกว่าก้างมันตำเหงือก ไม่ใช่ฟันไม่ดี
หมอ: เอ..ลุงนี่ดื้อจริงๆ ลุงจะเก่งกว่าหมอได้ยังไง

ว่าแล้วหมอก็เริ่มปฏิบัติการถอนฟันกามออก เสร็จแล้ว ลูงแกก็เดินออกมาพร้อมผ้าก๊อตกัดไว้ที่ปาก คางก็โย้มากขึ้น มองซ้าย มองขวา หาลูกเขย ลูกเขยหัวกระเด็นก็รีบวิ่งมาพร้อมเอารถจักรยานมารับ

ลูกเขย: เสร็จแล้วเหรอพ่อ ทำไมมันบวมมากกว่าเดิม

ด้วยความเจ็บ และปากก็กัดผ้าก๊อตไว้แน่น ทำให้แกพูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้า ลูกเขยก็ไม่ได้ติดใจอะไร ขับรถจักรยานไปสักพัก พอดีมีรถสองแถว ขับสวนมาอย่างเร็ว ลูกเขยที่ขับรถจักรยานไม่ค่อนแข็งเท่าไร เลยทำให้เสียหลัก ลูกเขยรู้ตัวอยู่แล้ว ด้วยสัญชาติญาณ เลยกระโจนหนี ส่วนลุงอ่วมนั่งซ้อนท้าย ไม่รู้เรื่องอะไร เลย หน้าทิ่มและหล่นไปพร้อมรถจักรยานที่ข้างทาง ปรากฏว่า แฮนด์ของจักรยานทิ่มเข้าไปในปากของแก ฟันหน้าทั้งข้างล่าง ข้างบนก็ล่วงหายไปหมด แขนก็เดาะ เจ้าลูกเขยตัวดี ก็รีบวิ่งไปดู ตกใจที่เห็นพ่อตาเจ็บหนัก รีบพยุงลุงอ่วมกลับไปที่อนามัย หมอคนเดิมก็เดินมาหาแล้วถามว่า

หมอ: เอ..หน้าลุงนี่คุ้นๆ
ลูกเขย: ก็เมื่อตะกี้ พึ่งมาหาหมอ ให้เอาก้างปลาออกให้ไง
หมอ: อ้อ! จำได้แล้ว และนี่อะไรมันคาที่ปากลุงหล่ะ
ลูกเขย: ก็แฮนจักรยานไงหมอ อุบัติเหตุนิดหน่อย เดี๋ยวหมอช่วยเอาออกให้หน่อยนะ แล้วรู้สึกว่า แขนของพ่อตาผมจะห้อยๆ สงสัย แขนจะเดาะ
หมอ: ไม่ต้องเป็นห่วง มาถึงมือหมอแล้ว สบายใจได้
ลูกเขยก็มองหน้าพ่อตา ดูเศร้ายังไงบอกไม่ถูก ดูไม่เห็นสบายใจอย่างที่หมอว่าเลย
หมอ: ลุง ทนหน่อยนะ

ว่าแล้วหมอก็ค่อยๆ ขยับเอาแฮนจักรยานออก ฟันก็ล่วงพรูตามออกมาด้วย หมอก็เหลือบเห็น ลุงน้ำตาไหล หมอก็บอกว่า

หมอ: เจ็บรึลุง ทนหน่อยนะ หมอนี่เป็นหมอที่มือเบาที่สุดในอนามัยแล้ว
ลุงอ่วมคิดเสียดายฟันในใจ แต่พูดไม่ออก ก็ได้แต่พยักหน้า
หมอก็เหลือบไปเห็นก้างปลาที่ลุงอ่วม เคยบอกตั้งแต่แรก ก็เลยดีใจ

หมอ: ลุง..หมอมีข่าวดีจะบอก หมอเจอไอ้ก้างปลาที่ตำเหงือกของลุงแล้ว
เดี๋ยวหมอจะเอาออกให้
หมอเห็นลุงอ่วมน้ำตาซึมๆอีก ก็ถามว่า
หมอ: ดีใจมากรึลุง หมอก็ดีใจเหมือนกัน

ลุงอ่วมรู้สึกแค้นหมอ กล้ำกลืนฝืนทน พอออกจากอนามัย ลุงอ่วมก็ดูอ่วมสมชื่อจริงๆ ฟันหน้าหายหมด ปากโย้ไปข้างหนึ่ง แขนก็เข้าเฝือก ใช้ไม้ยันเดินโขยกเขยก และมีเขยขวัญพยุงกลับบ้าน

ลุงแกก็คิดในใจว่า "เฮ้อ… ก้างปลาเป็นเหตุจริง..จริ้ง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ก้างปลาเป็นเหตุ (อ่าน 4427 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้