เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ตัดแปะโดย เจ เหน่งบา ๘.พังแป้นคือ...

เข้าใจว่าสมาชิกในเว็บเรา(ประมาณการจากอายุ...

) คงรู้จักคำว่าพังแป้น และพอทราบความหมาย
ว่าใช้เชิงเปรียบเทียบกับอะไร แต่พังแป้นเป็นใคร อ่านเจอในหนังสือ ช้างในชีวิตของผม งานเขียนของ
ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปรา่โมช ก็เลยเอามาเล่าสู่กันฟังครับ

'.....ผู้ที่ถูกกระทบกระเืทือนจากการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.๒๔๗๕ มากที่สุด ก็เห็นจะได้แก่ช้างหลวง
ซึ่งยืนโรงอยู่ที่หลังโบสถ์วัดพระแก้ววังหน้านั่นเอง

   พังแป้นเป็นช้างหลวงซึ่งขึ้นระวางมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๓ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เมื่อถึงปี ๒๔๗๔ นั้น
มีอายุร้อยปีเศษแล้ว และเป็นที่นิยมนับถือของประชาชนทั่วทั้งกรุงเทพฯ ใครมีลูกอ่อนแอไม่แข็งแรง
ก็เอาไปลอดใต้ท้องพังแป้น และให้พังแป้นเอางวงลูบไล้ตามเนื้อตัว บางทีพังแป้นก็เอางวงดูดน้ำแล้วพรมน้ำมนต์ให้
เด็กนั้นก็มักจะหายไข้เจ็บเลี้ยงง่ายและแข็งแรงดีต่อไป

   พังแป้นเป็นช้างรักเด็ก เด็กเข้าไปเล่นด้วยได้อย่างใกล้ชิดเสมอ ผมเองตกบ่ายกลับจากโรงเรียน ก็มักจะไถล
แวะเข้าไปเล่นกับพังแป้นอยู่บ่อยๆ สู้อุตส่าห์เก็บค่าขนมไว้ซื้ออ้อยให้พังแป้นก็เคยทำ

   เมื่อเปลี่ยนแปลงการปกครองแล้ว รัฐบาลพระยาพหลพลพยุหเสนา ก็มีคำสั่งให้เอาช้างหลวงทั้งปวง
รวมทั้งพังแป้นออกไปทำงานป่าไม้ในต่างจังหวัด

   เมื่อช้างซึ่งมีอายุถึงร้อยปีเศษต้องรับเคราะห์กรรมอย่างนั้น ความทารุณของระบอบประชาธิปไตย
ก็ประจักษ์แก่คนทั้งปวง

   สิทธิและเสรีภาพได้เกิดขึ้นแล้ว ความเสมอภาคได้เกิดขึ้นแล้ว
   แต่ความเมตตากรุณานั้นหายไป

   เมื่อถึงวันที่จะต้องออกจากพระนคร พังแป้นก็เดินออกจากโรงมุ่งหน้าไปยังจังหวัดนนทบุรี
พังแป้นเดินไปก็ร้องไห้ไป น้ำตาไหลอาบหน้า

   แต่พังแป้นก็มิได้ขัดขืน เพราะพังแป้นคงจะมีชีวิตอยู่มานานพอที่จะเข้าใจได้ว่า
ทุกอย่างต้องเป็นไปตามกาลตามสมัย

   แต่ที่เขตจังหวัดพระนครนั้นมีประชาชนชาวกรุงเทพฯ ไปรอส่งพังแป้นอยู่เนืองแน่น
พอพังแป้นไปถึง ประชาชนก็เข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังด้วยความสงสารและความอาลัย

   พ้งแป้นก็ร้องไห้ร่ำลาประชาชน เอางวงจับมือจับแขนคนที่เข้าไปหา หรือมิฉะนั้น
ก็เอางวงโอบหลังกอดรัดแสดงความอาลัย

   ประชาชนเห็นดังนั้นก็เกิดเข้าใจในสิทธิตามระบอบประชาธิปไตยของตนขึ้นมาเฉยๆ
   คือสิทธิืที่จะแสดงความเมตตากรุณาต่อสิ่งที่ตนรัก
   และสิทธิที่จะแสดงประชามติกำหนดการให้เป็นไปตามใจตน โดยไม่ต้องคำนึงว่า
พระยาพหลฯ หรือรัฐธรรมนูญซึ่งเป็นลูกของพระยาพหลฯ นั้น จะสั่งว่าอย่างไร

   เมื่อรู้ดังนั้นแล้ว ประชาชนก็เข้ากั้นขวางพังแป้นไว้ มิให้ออกไปจากกรุงเทพฯ
พัีงแป้นก็หยุดอยู่เพียงแค่นั้น

   รัฐบาลพระยาพหลฯ ได้ทราบถึงประชามติอันรุนแรงของประชาชนนี้เข้า ก็เปลี่ยนความคิด
และถอนคำสั่ง อนุญาตให้นำตัวพังแป้นกลับเข้ามายืนโ๋รงต่อไปตามเ่คย

   พังแป้นก็อยู่ในกรุงเทพฯ ต่อมาจนสิ้นอายุขัย มาล้มเอาเมื่อระหว่างสงคราม
มหาเอเชียบูรพานี้เอง

   เพราะตอนนั้นดูเหมือนหญ้าที่จะเลี้ยงช้างขาดแคลน เนื่องจากการคมนาคม
ขนส่งไม่สะดวก เจ้าพนักงานต้องเอาทางมะพร้าวให้ช้างหลวงกิน

   พังแป้นผู้ซึ่งสูงอายุอยู่แล้ว ต้องกินทางมะพร้าวเป็นอาหารทุกวัน ก็ท้องผูกทนไม่ได้
มาล้มเอาตอนนั้น ดูเหมือนจะอายุร้อยห้าสิบปีเศษ....'

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ตัดแปะโดย เจ เหน่งบา ๘.พังแป้นคือ... (อ่าน 4079 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้