ความระทมคือเพื่อนตาย - ศรชัย เมฆวิเชียร

[ดาวิกา]

<a href="http://upload.dinhosting.fr/K/x/t/KhwamRaTomKurPueanTai.swf" target="_blank">http://upload.dinhosting.fr/K/x/t/KhwamRaTomKurPueanTai.swf</a>

ความระทมคือเพื่อนตาย
คำร้อง / ทำนอง เลิศ ศรีโชค
ผู้ขับร้อง(ต้นฉบับ) ศรชัย เมฆวิเชียร

ฟ้า ยังสูงแผ่นดินยังต่ำ
สีขาวยังแตกต่างกับดำ ความระกำเป็นของผมแน่
เพราะคุณสูงส่ง เผ่าพันธุ์หงส์ คงไม่เหลียวแล
กาดำ คู่ต่ำศักดิ์แท้ ผมคงแลเฝ้าแต่ถวิล

ถึง จะรักแทบกลืนกินได้
นั้นจะมีประโยชน์อะไร เพราะว่าใจที่หวังพังสิ้น
ผมคือยาจก วณิพกที่ขายเสียงกิน
คุณเปรียบไข่ในหิน พ่อของยุพินหวงปานแก้วตา

ส่อง กระจก ดูเงาเศร้าใจไม่หาย
ผมอยาก จะกินยาตาย ให้มันหายหม่นใจเลยหนา
อยู่ไปก็โศก มองดูโลก อย่างทรมา
ผมคงไม่มีปัญญา หอมแก้วตา แม้ปลายเส้นผม

*เหมือน สวรรค์สร้างสรรมาให้
ผมและคุณต้องห่างกันไกล รักเท่าไรจำฝืนกลืนข่ม
ทั้งวงศ์เครือญาติคุณประกาศ ไม่เคยนิยม
คนจน ไม่รวยอย่างผม ความระทมหรือ คือเพื่อนตาย