รอยแผลในใจ

[เจ เหน่งบา]

มีเด็กชายคนหนึ่งที่มีสีหน้าแสดงอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก  พ่อของเขาจึงให้ตะปูกับเขาหนึ่งถุง  และบอกกับเขาว่า
“ทุกครั้งที่เขารู้สึกโมโหหรือโกรธใครสักคนให้ตอกตะปู  1  ตัวเข้าไปกับที่รั้วหลังบ้าน”
   วันแรกผ่านไป  เด็กชายคนนั้นตอกตะปูเข้าไปที่รั้วบ้านถึง  37  ตัว  และค่อยๆลดจำนวนลงเรื่อยๆ  เพราะเขารู้สึกว่า  
การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตนเองให้สงบง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ  และแล้วหลังจากที่เค้าควบคุมตนเองได้ดีขึ้น  
ใจเย็นมากขึ้น  เขาจึงเข้าไปพบกับพ่อ  และบอกพ่อว่า
“เขาสามารถควบคุมอารมณตัวเองได้แล้ว  ไม่มุทะลุเหมือนเมื่อก่อนที่เคยเป็นมา”
   พ่อยิ้มและบอกกับลูกชายว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง  เจ้าต้องพิสูจน์ให้พ่อรู้โดยทุกๆครั้งที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตนได้  ให้ถอนตะปูออกจากรั้ว 1 ตัว”
   วันแล้ววันเล่า  เด็กน้อยคนนั้นก็ค่อยๆ ถอนตะปูออกทีละตัว  จาก 1 เป็น 2 ...จาก 2 เป็น 3 จนในที่สุดตะปูก็ถูกถอนออกจนหมด
   เด็กน้อยคนนั้นดีใจมากรีบวิ่งไปบอกกับพ่อว่า “ผมทำได้  ในที่สุดผมก็ทำสำเร็จ”
   พ่อไม่พูดอะไร  แต่จุงมือลูกของเขาไปที่รั้วหลังบ้าน  และบอกกับลูกว่า
“ทำได้ดีมากลูกพ่อเจ้าลองมองกลับไปที่รั้วสิ  เจ้าเห็นหรือไม่ว่ารั้วมันไม่เหมือนเดิม  ไม่เหมือนกับที่มันเคยเป็น....
   จำไว้นะลูก  เมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์  สิ่งนั้นมันจะเกิดเป็นรอยแผลเหมือนกับการตอกตะปูที่ใจใครสักคน  
ต่อให้ใช้คำพูด  “ขอโทษ”  สักกี่หน  ก็มิอาจลบความเจ็บปวด  ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้นได้”
         ดังนั้น      เจ้าจงอย่าทำตามใจ  ตามอารมณ์
         ขอให้ใจเย็น  และใช้สติคิดให้รอบคอบ
         ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรลงไป

ขอบคุณ คุณLonely Pink เว็บ Zido ครับ