ป่านฉะนี้ - สุเทพ วงศ์กำแหง

[prisana]

<a href="http://saisampan.net/prisana/data/flash/m33a6e-a9c0f5.swf" target="_blank">http://saisampan.net/prisana/data/flash/m33a6e-a9c0f5.swf</a>

ป่านฉะนี้

คำร้อง :  ชาลี  อินทรวิจิตร

ทำนอง :  ทนงศักดิ์  อาภรณ์ศิริ

ขับร้อง :  สุเทพ  วงศ์กำแหง

ป่านฉะนี้ เธออยู่ดีไฉน
หากเป็นนกฉันจะบินไปติดตาม
เจอดอกไม้หรือดวงดาวจะถาม
เจอความรักบ้างไหม

หวั่นใจนักเธอหักเหเสน่หา
ดุจกังหันของกาลเวลาเปลี่ยนไป
ผู้มีรัก รักเขาบานผลิใบ
ดอกโศกใจฉันบาน

ความรักจากใจโฉมตรู
เปลี่ยนได้หลากฤดูหลายกาล
เหมือนคลองคดคูลดเลี้ยวไปไม่ปาน
ไขลานรักฟังข่าวคราว

ป่านฉะนี้เธออยู่ดีไฉน
ส่งความรักและคิดถึงไปกับดาว
ผู้หม่นหมองร้องไห้ครวญกับเรา
นั่นแหละเงา...ฉันเอง

ใครนะ  เปรียบเปรยว่า  " น้ำตาของฉันคือเสียงเพลงที่หล่นจากดวงดาว

เพราะยามที่เธอพรากจากไป  ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงเธอ  มันจะเป็นน้ำตาขึ้นมาทันที

เพราะความที่รักเหลือเกิน  เพราะฉันไม่มีใครอีกแล้ว  นอกจากเธอ

ป่านฉะนี้เธอยังเป็นสุขดีหรือเปล่า  ฉันก็คงจะอยู่กับสายลม ดอกไม้

ป่ากอดกับขุนเขา อยู่กับ น้ำค้างและลมเช้า  หากเธอจะแหวกม่านฟ้า

ลงมามองดูธรรมชาติที่แท้จริง  ค้นหาใบไม้สักใบ  เด็ดเอื้องป่ามาทัดหูสักดอก

เราคงจะอยู่ใกล้กัน  แต่ก็ป่านฉะนี้แล้วนะที่รัก

ฉันคงจะพูดได้แต่เพียงคำว่า " ลาก่อน " เท่านั้น  "

บทกวีจากใจของ...ครูชาลี  อินทรวิจิตร ที่ท่านแต่งขึ้นมา

เพราะท่านคิดถึงภรรยาคนแรกของท่าน คุณศรินทิพย์ ซึ่งหายไปอย่างลึกลับ

ที่มาจากหนังสือ :  บันเทิง - บางที เขียนโดย ครูชาลี อินทรวิจิตร