เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ตัดแปะโดย เจ เหน่งบา : กระดูกกรามพญานาค

[เจ เหน่งบา]

กระทู้นี้ ท่านใดไม่ชอบหรือไม่เชื่อ ไม่เห็นว่ามีเค้ามูลของความจริง ขออย่าได้ดูหมิ่นเสียดสีเลยนะครับ คิดเสียว่า เป็นเรื่องแต่งอ่านสนุกๆเสียก็แล้วกัน เป็นเรื่องเล่าของชาวบ้านคนหนึ่งที่เคยดำรงชีวิตอยู่ริมแม่น้ำโขงช่วงที่ไหลผ่านภาคอีสานของประเทศไทย

'....เจ้าของคนปัจจุบันได้มาจากชาวบ้านที่เก็บไว้นานแล้ว เจ้าของเดิมได้มาจากก้นแม่น้ำ ถ้าเจ้าของเดิมไม่ตาย ลูกหลานคงไม่ได้เอามาขาย ตรวจดูแล้วเป็นกระดูกกรามแน่ แต่บอกไม่ได้ว่าตัวอะไร ไม่ใช่ปลาบึก ไม่ใช่ปลา...'

'...เจ้าของเก่าเป็นคนหาปลาอยู่ริมแม่น้ำของ(ชื่อเดิมของแ่ม่น้ำโขง) ในฤดูแล้ง แม่น้ำจะแห้งมาก ตลิ่งจะสูง เดินลงไปได้ไกล เกาะกลางแม่น้ำลิบๆหน้าแล้งมีแค่ร่องน้ำกั้นเท่านั้น

คุณตาเจ้าของเดิมบอกว่า ไปพักที่เกาะกลางน้ำเป็นชายหาด เห็นมีซากคล้ายหินพรุนขาวๆโผล่ขึ้นมา ทีแรกก็ไม่สนใจ พอได้ปลาก็เก็บหินมาวางเป็นก้อนเส้า หาฟืนมาจะจุดไฟปิ้งปลา แต่จุดไฟเท่าไหร่ก็ไม่ติด ทีแรกคิดว่าตรงนั้นชื้นก็ย้ายสูงขึ้นไป ก็ไม่ติด เลยไปหาหินข้างบนมาวางแทน คราวนี้ติด แกเลยเอาฟืนติดไฟคุแดงไปวางตรงหินก้อนเส้าชายหาด ไม้ฟืนดับเฉยเลย ตรงที่เป็นถ่าน แล้วก็ชื้นๆ ทีแรกแกเรียกหินน้ำ เห็นมีกระจายเรียงๆกัน ก็ขุดจากทราย ไปใส่เรือ ตรงที่เป็นกระดูกกรามนี่แหละ แกว่ารูปร่างมันแปลกๆ แกเอาไปกองไว้ที่บ้านไม่ได้สนใจ จนฝัน แต่แกว่าไม่ได้ฝัน ครึ่งหลับครึ่งตื่น พญานาคตัวโตเลื้อยจากแม่น้ำขึ้นมาบนบ้าน แกกลัวเสียจนพูดไม่ออก

แล้วท่านก็ว่าเอากระดูกนาคมาทำไม ให้เอาไปคืน พอตื่นแกกับลูกเมียก็ลองเอาก้อนพรุนๆนั่นมาเรียงก็เป็นโครงคล้ายงู แกเลยขนกลับไปที่เกาะกลางแม่น้ำ แกไม่รู้หรอกว่า ลูกชายแอบเก็บกระดูกกรามไว้ คืนนั้นก็มาอีก แต่บอกว่า ถ้าลูกชายแกมันอยากเอาไว้ดู ให้มันจุดธูปขอ จะให้มัน เก็บไว้ดีๆ แล้วจะให้โชค

พอตื่นแกถามลูกชายก็รับว่าแอบเอาเก็บไว้จริง จากวันนั้นแกจับปลาได้วันละลำเรือทุกวัน จนมีฐานะถึงเลิก แต่แกไม่ยอมล่าปลาบึก แกบอกปลาของท่าน ไม่เอา ตอนจะตายก็แปลกอีก แกลงเรือลำเก่าอีก บอกลูกเมียว่า ท่านมาตามให้ไปอยู่กับท่าน แกจะไปละ คนฟังก็หัวเราะกัน แล้วเรือแกก็ไปล่มในแม่น้ำ พอแต่เรือคว่ำอยู่ ไม่พบศพ ...'