กว่าจะเป็นบทเพลง(ตอนที่7)ชื่อตอน"กลั่นความร้าวราน...สร้างงานเขียนเพลง"

[กร ขันทอง]

ตอนที่ 7 กลั่นความร้าวราน...สร้างงานเขียนเพลงเขาว่ากันว่า...มารยาของหญิงมากมายหลายร้อยเล่มเกวียน  ความละเมียดละไมทางอารมณ์ที่มักมีความละเอียด อ่อนโยนกว่าคนอื่นๆจึงมักทำให้กวีอย่างผม มักหนีไม้พ้นเรื่องพรรณอย่างว่า เซถลาเข้าไปติดบ่วงกามาอยู่เสมอมันยากเกินที่หักห้ามใจไม่ให้เลยเถิดเตลิดไปไกล เกินที่ใครจะดึงดัน  “อ้อย” หญิงสาววัยยี่สิบปลายๆ ที่เธอเหยียบย่างกรายผ่านเข้ามาในชีวิตของผม   คนเราเวลาตกอยู่ในห้วงของความรัก มองอะไรมักดูดีไปหมด เห็นผิดเป็นชอบ ยากแยกแยะชั่วดี เธอมีครอบครัวแล้ว แต่เป็นบ้านเล็กๆ ของชายมีสีสูงอายุคนหนึ่งซึ่งนานๆมักแวะเวียนมาหาเธอสักครั้งหนึ่ง ด้วยเขาเองก็มีครอบครัวแล้วเหมือนกัน  ผมเจอเธอโดยบังเอิญ  จากการขับรถสวนกัน มัน
สว่างวาบ ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เหมือนกามเทพกำลังแกล้งแผลงศรที่ไม่รู้จักความผิดถูกชั่วดีใส่ผม จากวันนั้นเป็นต้นมา ผมเริ่มหาทางรู้จักกับเธอให้มากขึ้น คนเรานับ 1 ต้องมี 2 พัฒนาการเริ่มเกิด จากการพูดคุยเริ่มเป็นโทรศัพท์ จากโทรศัพท์เริ่มไปทานข้าวด้วยกัน ความรู้สึกมันเริ่มบอกว่าเธอก็ชอบผมอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน นานวันความสัมพันธ์ชักแนบแน่น   เช้าถึงเย็นถึง กลางคืนก็โทรคุยกัน ผมเคยลองนับดูช่วงเวลาที่ผมคบกับเธอ ผมเขียนเพลงได้ประมาณ 30 เพลง ซึ่งถือว่าเยอะมาก เวลาอารมณ์มันลื่นไหล มือไม้ยังไม่ไวเท่าความคิด จำได้ว่าครั้งหนึ่งผมเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะประสบอุบัติเหตุ ระหว่างทางไปบ้านเธอ เพราะความที่จะรีบไปหาเธอ จากนั้นมาความคิดชั่ววูบ...สติเริ่มกลับคืนมา ผมเริ่มตั้งคำถามในใจตัวเองว่า ผมกำลังทำอะไร ผมต้องการอะไร แล้วทำแบบนี้เพื่ออะไร โชคดีที่ยังไม่เลยเถิด หรือมีอะไรเกินเลยกันมากกว่านี้ ผมเริ่มหยุด หยุดพฤติกรรมความคิดและการกระทำของตัวเอง และบอกกับตัวเองว่า เรารักเขาไม่ได้  ผมยังรู้สึกขอบคุณจิตใจตัวเองที่เวลาคับขันหรือต้องการการตัดสินใจ ผมมักไม่รั้งรอ และค่อนข้างเด็ดขาด มันอาจเจ็บบ้าง คือเจ็บทั้งคู่ ก็จำต้องยอม ผมเริ่มถอยออกมา และค่อยๆหายไปจากชีวิตเธอ ให้เวลามันช่วยขัดเกลาเรื่องราวทุกอย่างให้มันดีขึ้น  ในสมุดเขียนเพลงของผม ผมจะจดบันทึกวันที่ /เดือน/ปี ที่เขียน ผมลองหยิบเปิดย้อนกลับไปดู จึงพบว่า ช่วงเวลาที่ต้องจากกัน ผมได้เขียนกลอนกึ่งๆเพลงไว้ท่อนหนึ่งและไม่ได้เขียนต่อ เพราะผมรู้สึกว่ามันเขียนต่อไม่ได้อีกแล้ว นี่คือกลอนบทที่ว่าครับ“เมื่อไฟสิ้นเชื้อ...คงเหลือเพียงความว่างเปล่า  เปรียบถ่านไฟเก่า...เหลือเพียงขี้เถ้าเศษผง  จะจุดมันใหม่...เชื้อไฟมอดไหม้ดับลง  รักเก่าของเราก็คง...ปลดปลง...จบตรงที่ใจ” ผมไม่เจอเธอหลายปี และทราบข่าวมาบ้างว่าเธอไปมีครอบครัวใหม่แล้วก็เลิกกัน ปัจจุบันก็อยู่ดูแลลูกของเธอ  เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าผมจัดรายการวิทยุ จนวันหนึ่งเธอหมุนคลื่นมาเจอ  และพยายามส่งข้อความ หรือโทรมา ผมก็ต้องพยายามตีกรอบความสัมพันธ์ โดยที่ไม่โทรหา ไม่รับสายโดยไม่จำเป็น  เพราะวันนี้ความรู้สึกแบบนั้นมันไม่หลงเหลืออีกแล้วล่ะครับ เหมือนเอาไฟไปจุดขี้เถ้ามันคงไม่ติด คงเหลือแต่เพลงที่เคยสร้างเคยเขียนไว้ในช่วงเวลานั้น และงัดออกมาขายระบายความหลังเท่านั้นล่ะครับ           
เพลงแรกที่ผมพบเธอ... วันนั้น ปัจจุบันอยู่ในชุดใหม่ล่าสุดของ สมมาส ราชสีมา ครับ สังกัดค่ายวี 6    ชื่อเพลง"สุดห้ามใจรักครับ" 
              http://upload.one2car.com/download.aspx?pku=19B18D5680C8OU76TZF2Z8C9YVV2XO

[LowSo]

เฮ่อๆ คงต้องขอลอกเลียนท่ีานพี่หาประสบการณ์เพื่อเขียนเรื่องสั้น นวนิยายซะแล้วซี อิอิ เผื่อจะได้เข้าถึงรส ถึงอารมณ์บ้าง

[กระต่าย]

ถึงมันจะเป็นเพียงช่วงตอนสั้นๆในชีวิตจริง แต่มันก็มีความทรงจำที่ประทับใจไม่ลืมเลือน เมื่อผ่านไปแล้วก็เหมือนกับความฝัน
เมื่อนานวันไปก็เป็นอดีตที่เป็นเรื่องเล่าขานเป็นตำนานที่นำมาเอ่ยถึงความหลัง เมื่ออ่านเรื่องที่มาของบทเพลงนี้แล้วก็อยากฟังเพลงทันทีเลย
อยากจะรู้เนื้อหาในบทเพลงนี้ เมื่อรู้ความเป็นมาของเนื้อเพลงแล้วผมคิดว่าฟังเพลงนี้ครั้งเดียวก็น่าจะจำเพลงนี้ได้เลย
ขอบคุึณครับพี่กร ขันทอง ที่เอาเรื่องราวดีๆมาถ่ายทอดให้ได้รู้กัน.

[nako]

   คนทุกคนล้วนมีประสบการณ์ของชีวิต เพียงแต่ว่าจะมีความประทับใจมากน้อยแค่ไหน มีความจดจำมากน้อยเพียงไร "ความรัก" เกิดขึ้นได้กับคนทุกคน เกิดขึ้นได้กับทุกช่วงชีวิตโดยไม่เลือกสถานะ ความรักมันเป็นเรื่องแปลก มันไม่มีเหตุผล เมื่อมีความประทับใจ มีความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันในขณะเวลาที่เหมาะเจาะ ก็รักกันได้
   ไม่ว่ากัน น่ะน้องชาย พี่เองก็เคยเป็นแบบนั้น ทุกวันนี้ก็ยังมีความรู้สึกดีๆ นั้นอยู่ เพียงแต่มันเป็นความทรงจำที่ดี ด้วยความรู้สึกดีชั่วมันเข้ามาข่ม  จำได้ไหมที่พี่เคยถามหาเพลงที่ตรงกับสุภาษิตไทยที่บอกว่า "พบไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น" จากน้องชายเมื่อหลายวันก่อน
    ก็อยากรู้ว่าบทเพลงที่น้องชายได้เขียนไว้ป็นอย่างไรจึงของเก็บไว้ด้วยขอบคุณมากครับสำหรับบทเพลงดีๆ