จานเยอะจังอ่ะ
ลมรำเพย - พงษ์เทพ กระโดนชำนาญจากไปแล้วดังลมรำเพย โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง
ดั่งราตรีที่ลืมรุ่งราง ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง ดั่งทางที่ร้างสัญจร
จากไปแล้วหนอความหวังดี คอยจู้จี้หว่งใยไถ่ถอน แว่นเสื้อผ้าหยูกยากระเซ้าเง้างอน
อยู่ตรงไหนฟูกหมอนถามกับความคิดถึง
เพียงน้ำคำกล่าวลาเข้มแข็ง ขวัญดรยอ่อนเรี่ยวแรง หลั่งรินน้ำตาคราหนึ่ง จากก็เจ็บอยู่ก็จำเจจึง
ไปเพื่อไถ่ถามถึงห่วงหากันอีกสักหน
เหม่อมองแล้วเมื่อไหร่จะมา ห่วงหนักหนาว่าจะสับสน
ไต่แสงดาวกับใครกี่คนไปเพื่อจะหลุดพ้น หรือตั้งใจไปเหงา
จับ งู..ใส่อะไรดีน๊อ.. คงม่ะใช่จ.จานอีกน๊า .. คริคริ
