ประวัติ หลวงอา พร ภิรมย์ กระผมได้เก็บรายละเอียดมาจากการไปกราบหลวงอาที่วัดครับ

หลวงอาพร ภิรมย์

ชื่อจริง      นายบุญสม มีสมวงษ์ ชื่อเล่น เบิ้ม
วัน เดือน ปี   เกิดเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ.2471 วันพฤหัสบดี แรม 3 คำ ปีมะโรง
      ที่บ้านไผ่ลิง จ.อยุธยา
บิดา      นายประเสริญ มีสมวงษ์ เป็นพระเอกลิเกเก่า
มารดา      นางสัมฤทธิ์ มีสมวงษ์ เป็นแม้ค้าขนมครก กล้วยทอด
      เมื่ออายุได้ 6 ขวบ พ่อแม่พาไปฝากเป็นลูกศิษย์วัดกล้วยอยู่กับหลวงอาหล่อ ซึ่งเป็นพี่น้องกัน และเรียนหนังสืออยู่ที่วัดกล้วย ด้วยความเป็นเด็กที่ซุกซนมาก หลวงอาหล่อก็ต้องคอยอบรมดูแล ต่อมาไม่พอใจที่หลวงอาตีเก่งก็เลยย้ายมาอยู่วัดรัตนะชัย (วัดจีน)
      อยู่วัดรัตนะชัยไม่นานก็ย้ายมาอยู่ที่วัดพนัญเชิง ในที่สุดพ่อก็พาไปฝากกับหลวงพ่ออั้นที่วัดพระญาติการามได้ฝึกหัดเรียนกระบี่กระบองพร้อมกับเรียนหนังสือไปด้วยจนอายุได้ 8 ขวบก็ย้ายมาอยู่วัดรัตนะชัย (วัดจีน) อีกครั้ง
      เรียนจบ ป.4 ที่วัดจีนก็เข้าเรียนที่โรงเรียนจักรเพชร (ครูเหรียญ) และมาศึกษาต่อที่โรงเรียนบพิตรพิมุขจนจบมัธยมปีที่ 3 มีเพื่อนเรียนร่วมรุ่นเช่น คุณอารี มุกสิกพุก นินารถ ช่ำชองยุทธ ท้วม ทระนง นริส อารีย์
      ได้ฝึกเล่นลิเกกับคณะเสน่ห์ นิยมศิลป์ ในสมัยนั้นได้ค่าตัวคืนละ 1 บาท หลังจากเล่นลิเกกับคณะเสน่ห์ นิยมศิลป์ระยะหนึ่ง ก็ไปอยู่กับโรงงิ้วคณะบ้านนี้อยู่ได้ 1 เดือนก็ไปอยู่กับโรงงิ้วคณะเล่าเง็กชุนเฮียง
      หลังจากนั้นก็เริ่มหัดเล่นขิม ซออี๋ ขลุ่ย พร้อมกับเล่นงิ้วไปด้วยภายหลังก็มาหัดเล่นลิเกอย่างจริงจังอีกครั้งกับคณะวิจิตรวัฒนา
      พ.ศ.2493 ก็ไปเล่นลิเกให้กับคณะสุชิน เทวผลิน ระยะหนึ่ง ครูเฉลียวซึ่งเป็นโต้โผลิเกที่อยุธยาก็ชวนให้มาเล่นลิเกด้วยกันและเริ่มต่อเพลงกับปู่เอม
      จน พ.ศ.2495 ก็มีชื่อเสียงโด่งดังในฐานะพระเอกลิเกของคณะครูเฉลียว โดยใช้ชื่อว่า บุญสม อยุธยา
      มีโอกาสได้รู้จักกับนักพากษ์หนังหลายคน เช่น คุณเสน่ห์ โกมารชุน จุรี โอศิริ คุณเทพา อาภรณ์ ได้ชวนไปพากย์หนังที่วิกบางลำภู ที่อยู่ติดกับบ้านครูเหนี่ยว ดุริยพันธ์ และได้ฝึกร้องเพลงไทยเดิม-ขับเสภากับครูเหนี่ยว ดุริยพันธ์ มีเพื่อนร่วมรุ่นคือ ครูแจ้ง คล้ายสีทอง อาจารย์ เสรี หวังในธรรม
      พากย์หนังอยู่ได้ 2 ปี ก็กลับมาเล่นลิเกอยู่ที่คณะเกตุคง ดำรงศิลป์พร้อมกับเขียนบทลิเกด้วย ชื่อเรื่อง ปฐพีขวานทอง ในการประกวดลิเกเมื่อพ.ศ.2500 ได้รางวัลชนะเลิศ ต่อมาลิเกคณะหอมหวน เปิดการแสดงที่วิกบางลำภูต้องการหาพระเอกในเรื่อง ผู้ชนะสิบทิศ จึงได้ขอให้ไปแสดงเป็นจเด็ด แสดงอยู่ถึง 1 เดือน
      ครูสัมพันธ์ อูมากูลก็มาดูเป็นประจำก็เกิดชอบจึงติดต่อแนะนำให้รู้จักกับครูมงคล อมาตยกุล หัวหน้าวงดนตรีจุฬารัตน์ จึงได้มีการชักชวนให้มาร้องเพลง กับครูมงคล อมาตยกุล เมื่อปี พ.ศ.2501
      บันทึกแผ่นเสียงเพลงแรกจากการประพันธ์เองในเพลง ลมจ๋า ผ่านไป 1 เดือนก็ยังไม่ดัง ก็บันทึกแผ่นเสียงอีกเป็นเพลงที่ 2 แต่งเองเช่นเดียวกันคือ กระท่อมทองกวาว ก็พอจะมีคนรู้จักบ้างแล้ว บันทึกเพลงที่ 3 เพลง ลานรักลานเท แต่งเอง เพลงที่ 4 ดอกฟ้าลับแล แต่งโดยครูไพฑูรย์ ไก่แก้ว
      ผ่านไป 4 เพลงแล้วก็ยังไม่ดัง ยังไม่เป็นที่พอใจของครูมงคล ครูมงคลจึงบอกว่าถ้าเพลงที่ 5 ยังไม่ดังก็ให้กลับไปเล่นลิเกเหมือนเดิมเถอะ พอบันทึกเพลงที่ 5 ก็โด่งดังไปทั่วประเทศเลย เป็นผลงานการประพันธ์ของท่านเอง คือเพลง บัวตูม บัวบาน อยู่กับวงจุฬารัตน์ได้ปีกว่าก็ออกมาดูแลคณะลิเกของตัวเองและตั้วงดนตรีด้วย เป็นเวลา 5 ปีก็เลิกวง นอกจากประพันธ์เพลง ร้องเองแล้ว ก็ยังได้ประพันธ์ให้นักร้องอื่น ๆ อีกมากมาย มีผลงานเพลงรวมเกือบพันเพลง เคยแสดงภาพยนตร์เรื่อง เสน่ห์บางกอก เป็นพระเอกคู่กับ ภาวนา ชนะจิต และเรื่อง เงิน เงิน เงิน ฯลฯ
      ผลงานที่ได้รับรางวัลพระราชทานแผ่นเสียงทองคำ
         พ.ศ.2509 เพลง บัวตูม บัวบาน และ เพลงดาวลูกไก่
         พ.ศ.2514 เพลง กลับเถิดลูกไทย
      ผลงานที่ได้รับในงานกึ่งศตวรรษเพลงลูกทุ่งไทยครั้งที่ 1
         12 ก.ย. พ.ศ.2532 เพลง บัวตูม บัวบาน
         7 ก.ค. พ.ศ.2534 เพลง ดาวลูกไก่
         18 ต.ค. พ.ศ.2537 เพลง เห่ฉิมพลี ได้รับรางวัลเพลงลูกทุ่งดีเด่นส่งเสริม         วัฒนธรรม
      ปัจจุบันได้สะละทางโลกเข้าหาทางธรรมโดยบวชเป็นพระตั้งแต่ พ.ศ.2524 ได้รับฉายาว่า ปุญญวํโส สาเหตุที่บวชเป็นพระหลังจากที่ได้ทำผลงานชิ้นสุดท้าย คือ วรรณกรรมสมเด็จพระนเรศวร เสร็จก็ได้บวชเพื่ออุทิศเป็นส่วนกุศลถวายโดยบวชที่วัด สมณโกศธาราม และจำพรรษาอยู่ที่วัดรัตนะชัย (วัดจีน) ต.หอรัตนชัย อ.เมือง จ.อยุธยา ถ้าไม่มีเหตุที่จะต้องสึกก็จะไม่สึก
      พ่อแม่ก็แก่เฒ่าจำจากเจ้าอยู่ไม่นาน
   จะพบจะพ้องพานเพียงเสี้ยววานของวันวาน
   ใจจริงไม่อยากพรากเพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
   แต่ชีพมิทนทานย่อมร้าวราวสลายไป
      ขอเถิดถ้าสงสารอย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
   คนแก่ชะแลวัยผิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
   ไม่รักก็ไม่ว่าเพียงเมตตาช่วยอาทร
   ให้กินและให้นอนความทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
      เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้งให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
   ร้องไห้ยามป่วยไข้ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบปรน
   เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
   หวังเพียงจะได้ผลเติบโตจนสง่างาม
      ขอโทษถ้าทำผิดขอให้คิดทุก ๆ ยาม
   ใจแท้มีแต่ความหวังติดตามช่วยอวยชัย
   ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่งมีหรือหวังอยู่นานได้
   วันหนึ่งคงล้มไปทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ประวัติ หลวงอา พร ภิรมย์ กระผมได้เก็บรายละเอียดมาจากการไปกราบหลวงอาที่วัดครับ (อ่าน 14523 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้