พี่คอยเก้อ - สุเทพ วงศ์กำแหง

[หมื่นกระบี่ไร้พ่าย]

<a href="http://saisampan.net/upload/data/flash/l8bxls-2b07bc.swf" target="_blank">http://saisampan.net/upload/data/flash/l8bxls-2b07bc.swf</a>

เพลง : พี่คอยเก้อ
ขับร้อง : สุเทพ วงศ์กำแหง
คำร้อง : สง่า อารัมภีร
ทำนอง : ป.วรานนท์

[daorueng]

ข้อมููลของผม สลัับกันกัับท่าน หมื่นกระบีี่ฯ

พี่คอยเก้อ...
ขับร้อง สุเทพ วงศ์กำแหง
คำร้อง ป.วรานนท์
ทำนอง สง่า อารัมภีร

[agoa]

  ถ้าได้ "พี่คอยเจ้า" (ไม่ใช่คืนนี้พี่คอยเจ้านะขอรับ) อีกสักเพลงน่าจะสุดยอดนะขอรับท่านจอมยุทธ "ใจหงอยคอยจ้อง คอยน้องมองเก้อ พี่เผลอใจลอย น้องเมินไม่มา รู้ไหมว่าพี่รอคอยเหลือให้แต่รอย คอยหายหมายวอน" (บางท่านในแม่ไม้ฯบอกว่า เป็นเพลงชื่อ "ใจลอยคอยรัก")

[chattanon]

                            หวลรำลึกในคืนหนึ่ง  ฟังเพลงนี้แล้วน้ำตาไหล ออกไม่รู้ตัว เป็นเพลงที่มีความหลัง ไม่ได้เกี่ยวกับความรักผู้หญิง
                              มีความผูกพันกับ อ.หมอ  ทุกครั้งที่ปิดคลีนิคแล้ว เราแง้มประตูไว้เผื่อเสบียงหมดกับแกล้ม  เหล้า  โซดา  จะได้เดิน
                          ออกไปซื้อที่โพธิสามต้น  ถนนอิสรภาพ  บางกอกใหญ่  ตอนนั้นจำได้วา อ.หมอท่านชอบ พวกน้ำตก  ลาบ  เสือร้องไห้
                         ทุกคินที่ผมมานั่งเป็นเพื่อนอาจารย์ ท่านจะมีความสุข     เพื่อนๆ  น้องๆ  ไม่ค่อยมีคนร้องเพลงได้  และเข้าไม่ถึงกับ
                        บรรยากาศเพลงเก่า  ผมจึงเปรียบเสมือนขวาของท่าน  เวลาไปต่างจังหวัดท่านมักผมไปในที่ต่างๆ เสมอ  เกรงใจท่าน
                      เพราะเราเป็นนักศึกษา  บางที่ค่าที่พัก  ค่าอาหาร ท่านก็ต้องจ่าย  ผมแวะเวียนมานอนคลืนิคบ่อย  แม้กระทั่งตอนเรียนจบ
                      พระจอมเกล้าก็ยังมาอาศัยคลีนิคนอน  ที่ชั้นสาม  มีพัดลมตัวเก่าๆ ที่ท่านให้ไว้ใช้  ยังรำลึกภาพเก่าๆ  ได้เสมอ  รุ่นน้อง
                   ที่ได้ดิบได้ดีก็เพราะท่าน  ครั้งที่ท่านย้ายบ้านมาอยู่พุทธมณฑล แยก 3หรือ 4  ผมเคยไปนอนคลีนิคใหม่ของท่านสองคืน
                   ก็เอาเพลงนี้มาย้อนรอยร้องกันจนสว่าง เห็นใจ สงสารท่าน ท่านรับทุข์กให้ฟังว่า  ผมอยู่ในภาวะชีวิตที่ตกอับ มรสุมชีวิต
                   เล่นงาน  ต้องหย่าจากพี่ตุ้ม  เพราะความไม่เข้าใจ ช่วงวิกฤตต้มยำกุ้ง  เล่นหุ้น  ขาดทุนย่อยยับ  ท่านพูดถึงรุ่นน้องที่เคยร่วมทุกข์
                 ร่วมสุขหลายคน  สมนึก  ได้ดิบได้ดี เป็นเจ้าของบริษัท ท่านเคยลองใจหยิบยืมเงิน  สมนึกบอก ผมช่วยอะไรไม่ได้ เพราะเงิน
                 ของเมีย  สมนึกไม่เคยไปเยี่ยม  ท่านไม่ได้คิดว่าการช่วยเหลือลูกศิษย์ สร้างลูกศิษย์เพื่อหวังผล  เพลงนี้สมนึกก็ชอบมาก
               ผมยังเคยสอนให้สมนึกร้อง  ต้องบอกว่าเสียใจน้องคนนี้มาก.. จากเด็กที่น่าสงสาร  ได้ดีแล้วลืมคุณคน    ผมไม่อยากคิด
                 หรืออยากบอกว่า   สมนึกเป็นคนเนรคุณ ผู้มีพระคุณ   คืนนั้นเราเล่าความหลัง  ร้องเพลงด้วย น้ำตาลูกผู้ชาย ไหล อย่างไม่อาย..
             วันนี้..ผมเข้ากรุงเทพ  ไม่รู้จะไปหาใคร    เพราะท่านผู้นี้ จากไปแล้ว   ฟังเพลงนี้นึกถึง อ.หมอโกเมศ และสมนึก น้องผู้รักวัตถุ
                มากกว่ารักความถูกต้อง     ไม่รู้ว่าวันนี้..  สมนึกคิดได้แล้วหรือยัง..  ว่าวันนั้น    สมนึกคิดอะไรอยู่..
                กันสองคน     
 

[chattanon]

                  ขออภัยไม่ได้ขอบคุณท่านหมื่นกระบี่ไร้พ่าย..   ทำงานด้วยฟังเพลงไปด้วย  อารมณ์คล้อยรักปนแค้นน้องไปหน่อย
                    สิ่งที่ขาดไม่ได้ฟังแล้วนึกถึง   คุณขนิษฐา   ลูกค้าที่นำเอาสุนัข มารักษา  สวย ขาว  สมนึกจำได้ไหม..ว่า สาวคนนี้เคยฝาก
                 จดหมายที่เขาเขียนถึงพี่ขลุ่ย..  ผมเคยปรารภกับสมนึกว่า อ.หมอก็ชอบน้องนิด  พี่ก็ชอบนิด  ขณะอยู่คลีนิค ผมจะไม่แสดง
                ออกว่า ผมชอบนิดเลย  เกรงท่านผิดหวังตัวผม มีสมนึกคนเดียวที่รู้ความลับเรื่องนี้ดี    วันรับปริญญาตรีที่สวนอัมพร  นิดมาให้
                 กำลังใจผม  เอาดอกไม้มามอบ.ให้   ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกร่วมกัน  .อ.หมอไม่ทราบเลย    แม่ผมชมว่านิดสวย..นิดเอาใจแม่เก่ง
                 ถ้านิดไม่ใจร้อนเกินไป..    เราคงสมหวังได้ป็นคู่ชีวิตร้อยเปอร์เซ็นต์    แล้วก็แล้วไป  คิดว่า   พรหมลิขิต  ขอบคุณท่านหมื่น
               กระบี่ไร้พ่าย ที่ทำให้ผมพล๊อตเรื่อความหลัง    ความรักได้  ถึงสองตอนสั้นๆ  ครับ

[chattanon]

ต้องบอกว่า นิด (ขนิษฐา )  เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง แม้ความหลังจะผ่านไปเกือบ 30  ปี นิดก็ยังเป็นนิดที่น่ารัก..เหมือนเดิม  ไม่โกรธพี่ เพลงนี้พี่ชอบมากนิดก็รู้ ..ถ้านิดมีโอกาสอ่าน..   ต้องบอกว่าที่คลีนิคสัตว์รักษ์ ทำให้เราได้รู้จักกัน นักเรียนพาณิชย์ราชดำเนิน  อุ้มหมามารอฉีดวัคซีนกับ     อ.หมอ
พี่ต้องหลบอาจารย์มาคุยกับนิด..   ไม่มีใครรู้นอกจากเราสามคน คือพี่ขลุ่ย นิด  สมนึก  เท่านั้น.. ความสัมพันธ์ดังกล่าว ค่อยๆ พัฒนามาตามลำดับ ทุกครั้งที่ผมมากรุงเทพ   จะแวะหาอาจารย์หมอ  และแอบไปหานิดที่บ้านที่วัดครุฑ  ห่างจากคลีนิคประมาณ หนึ่งกิโลเมตร   พี่ต้องเสี่ยงกับคนที่ชอบนิดที่เป็นคน
 ถิ่นนั้น    .. เวลาเดินไปส่งนิด  พี่เป็นห่วงทั้งนิดและตัวเอง เพราะเขาอยู่กันป็นกลุ่ม ทั้งเปลี่ยวทั้งมืด  ..ดีใจ..ที่นิดยังไม่ลืมความสัมพันธ์ในอดต   นิดเพิ่งมาแต่งงานในวัยเกือบ 50  นิดเป็นคนโทรมาหาพี่..ก่อนทุกครั้ง... ก่อนหน้านี้สัก  6  เดือนนิดก็ยังโทรมาหาพี่ ตอนนิดมาทำธุรกิจที่เชียงใหม่ ..   พี่อายตัวเอง      เคยชวนนิดมาพักที่ลำปาง  แค่นิดกลัว ว่าครอบครัวของผมจะ เข้าใจผืด..  นิดหย่ากับสามีคนที่เพิ่งแต่งงานแล้ว..    เขาเป็นทนายความ  นิดยังโทร  มาบอก  ..เมื่อก่อนพี่คอยนิดดังเพลงนี้   จำได้ไหม  .เราเคยซื้อบ้าน และผ่อนไปเกือบปีที่หนองจอก    แต่......ใครเล่า ลืมสัญญาที่เคยพูดไว้ในคืนนั้น    ..เราบอกล่าสุดว่า  เราจะไม่โทษกัน  . .ถูกต้อง  แล้ว   ผมฟังเพลงนี้ นึกถงภาพในอดีตได้ทุกมุม