ลมทะเล - สุนทราภรณ์

ความเดิมผมทิ้งข้อความไว้ว่า ยังจำความหลังได้ดี โดยเฉพาะผมกับมณเฑียร (ไอ้ตื๊ก)พักห้องเดียวกัน วันนั้นเพื่อนยังคง
ความจำ เหตุการณ์ได้ ถึงตรงนี้ ผู้ที่เข้ามาอ่านก็อย่าคิดผมกับเพื่อนคนนี้ กินของหวานประเภทถั่วดำ ..ขอบอก หยะแหยง
เอ๊ย ชอบ..ล้อเล่น แต่คนขายต้องเป็นสุภาพสตรีเท่านั้น พวกเราแมนร้อยเปอร์เซ็นต์ ที่บอกว่าวันนั้นเพื่อนคงจำความหลัง
หมายถึงว่า ผมปาดปาก ไอ้ติ๊กลงไปนับให้กรรมการนับ วันนั้นอาจารย์ไพศาลพาพวกเราไปเล่นน้ำที่ชายหาดแม่พิมพ์ ก็แบ่งข้าง
เล่นบอล ทีมละ 4-5 คน พนันเหล้ากัน เล่นไปกินไป จนค่ำ ไอ้ติ๊ก เป็นตัวจริงผู้รักษาประตู ของพระจอมเกล้า ไอ้นี่. รูปร่างสูงใหญ่
ความสูงสัก 180 เซนติเมตร มันสูงกว่าผมเกือบ 20 ซม. ใน่รุ่น 5 ที่เรียนด้วยกันรู้นิสัยมัน ชอบข่มคนตัวเล็กกว่า วันนั้นที่เล่นพนัน
บอลผมอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับมัน ทีมของผมชนะ 10 ต่อ 4 บวกลบกลบหนี่เราชนะได้เหล้า ครึ่งโหล ขวดกลม ก็ธรรมดา ย่อมต้อง
ทับถม กันรุ่นน้องไม่กล้า ..ต่อล้อต่อเถียง บวกกับความเมาและเสียพนัน เสียเงินไม่ว่า เสียหน้านี่สิเจ็บใจ น้องๆ แซวเบาๆ ว่า
พี่ติ๊กยอดผู้รักษาทีมมหาวิทยาลัย วันนี้เอาตระกร้ามาใส่ประตูเสียเยอะ วันหน้า อย่าลืมเอากระบุงมาใส่อีกนะ เท่านั้นแหละ ของขึ้น
ไอ้นี่ปากเสีย พอขึ้นรถกลับ มันก็พูดขึ้น.. ไอ้ เห้....พวกนึงเยาะเย้ย ถากถาง เดี๋ยวก็อัดแม่ง.. เห็นมันเริ่มแรงเราก็เปลี่ยนเรื่องเบาๆ
มันพาล มาหาเรื่องผม ไอ้.สัตว์...(ชื่อผม) มึงไอ้ตัวดี เดี๋ยวถึงโรงพยาลเดี๋ยวเจอกู .. ผมก็มีดีกรีพอประมาณ มีหรือจะยอมให้มันข่ม
พูดแบบไม่ได้ตั้งใจ ด้าย... โว้ยเพื่อน เสมือนรับคำท้ามัน.. ก็กะว่า เดี๋ยวสักครู่มันจะลืม ครั้นถึงที่พัก ผมก็เข้าไปในห้องพัก
มันกับน้องๆ ยังนั่งกินเหล้ากันต่อ คงเมาหนักขึ้น เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลมาเรียกให้กินข้าว พร้อมกัน กำลังเดินลงมา ไอ้ติ๊กเดินขึ้นมา
ผมคิดในใจถ้ามึงหาเรื่องกูเอามึงแน่... ผมเดินชิดด้านซ้าย ถ้ามันชิดทางเลนซ้ายทางเดินของมันคงไม่มีเรื่อง..มันตั้งใจเดินมาชนผม
ผมถาม ติ๊กมึงหาเรื่องเหรอ มันบอกเออ.. เปรี้ยงปลายคาง ผมซัดก่อน ร่วงนะซี.. มันเอามือจับปลายคาง .มึงเอาจริงเหรอ..ผมตอบ เออ.
ช่วงนี้มันกำลังลุกขึ้นมา ขังหวะดีมาก พี่อำนาจขึ้นมาพอดี.. เฮ้ยหยุดๆๆ ไปกินข้าว อ.เรียก เร็ว ระฆังช่วยรอดไป มิฉะนั้นผมคงเจ็บตัว
หรือมัน ผมไม่แน่ใจ วันนี้ นี่แหละ..ที่ทำให้ไอ้ติ๊ก ได้รับบทเรียนที่ต้องจำ วันนั้นยังท้าไปดวลกันที่ลานมันสำปะหลัง ใจมันฮึกเหิม..
เจ็บเป็นเจ็บ ใจดีสู้เสือ ประลองกำลังสักประเดี๋ยว อ.ไพศาล ได้ยินได้รู้ ก็เรียกมาเคลีย เฮ้ย จบกัน กินข้าวหท้อเดียวกัน ยังจะกัดกันอีกเหรอ
ใช่.. เราคิดได้ ผมขอโทษ ไอ้ติ๊กให้อภัย จับมือกัน ผมขอว่า ต่อไปนี้ขอร้องมึงอย่าข่มกูอีก กูมีศักดิ์ศรี มันให้อภัย จากนั้นก็ชวนกันไปกิน
เหล้ากันต่อที่ห้องอาหารสวนปาล์ม และไอ้ตื๊กก็สร้างวีรเวร (ไม่ใช่วีรกรรม) หาเรื่องใหเราเดือดร้อน ..กันถ้วนหน้า เพราะเสือกไปจีบ
เมียเจ้าของห้องอาหารที่เป็นตำรวจ กว่าจะเคลียร์กับตำรวจได้เหนื่อย กลับจากจัดสวนที่โรงพยายาลสามย่าน อ.แกลง ระยอง
เราสนิทกัน มากขึ้นเป็นเพื่อนรักที่ดีต่อกันมาจนปัจจุบัน ..ยังมีต่ออีก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ลมทะเล - สุนทราภรณ์ (อ่าน 5563 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้