เพ้อ - สุเทพ วงศ์กำแหง

ผมเคยตั้งคำถามด้วยความสงสัย..ว่าเพลงเพ้อ ที่ครูประเทือง บุญญประพันธ์ ท่านแต่งเพลงนี้ทั้งทำนองและคำร้อง ท่านจะใช้วิธีการจดจำด้วยวิธีการใด ไม่แน่ใจ สมัยโน้นเขามีการเรียนอักษรเบลแล้วหรือยัง หนังสือเพลงรักอมตะ ในหน้า 253 บอกว่าสุเทพ บันทึกเสียงครั้งแรก ปี 2508......
ครูประเทือง ท่านนัยตาพิการ.. แต่ต้องบอกบอกการจินตนาการของท่านล้ำลึกกว่าคนอย่างเราๆ ท่านๆ นับแต่เริ่มเพลง เห็นลมละเมอ.. ตั้งแต่ผมเกิดมาจนปูนนี้ ยังไม่เคยมองเห็นลม กระทั่งหน้าร้อน ที่ผมเปิดพัดลม ก็ไม่เคยมองเห็นลมเลย.. อย่าจริงจัง..นี่คือ ข้อสงสัย..คนไม่มีอะไรจะทำ..ก้ตั้งข้อสังเกตสนุกๆ ไปงั้น ผมคิดว่าคงมีคนที่จริงจังกับชีวิตมาอ่านเข้า เดี๋ยวจะพลอยคิดว่า ไอ้คนตอบกระทู้เพลงเพ้อ นี้มันคิดบ้าๆ กลับการจะหาคำตอบในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ ..คลื่นในทะเลเรายังมองเห็นอย่างเป็นรูปธรรม แต่ลมนี่สิ..ผมมองไม่ออก รู้ว่าลมพัดเพราะได้ยินเสียงลมไปกระทบกับสิ่งที่มันพัด อย่างตอนนี้ ได้ยินเสียงลมพัดปะทะต้นไม้ เห็นใบไม้ไหวไปมา กิ่งไผ่ลู่ไปมาเพราะแรงลม.. สรุปธาตุทั้ง 4 ที่มีดิน น้ำ ลม ไฟ มองไม่เห็นอย่างเดียวคือลม
กลับมาพูดถึงเนื้อหาของเพลง ท่อนแรกครูท่านจินตนาการในการมองเห็น อย่างคือว่า1 เห็นลมละเมอเพ้อหวาดผวา เห็นที่สองคือเห็นฟ้าพะวงหลงโทษโกรธดิน เห็นที่สามคือ เห็นสายน้ำหลากฝากเซาะแก่งหิน เห็นที่สี่ คือ เห็นพื้นดินแยกแตกเพราะถูกรอยไถ..เห็นที่ห้า เห็นใบไม้ครวญหวนอยู่ริมธาร คือเห็นที่หก คือเห็นศาลเพียงตาแล้วข้าปวดใจ เห็นที่เจ็ดคือ เห็นเห็นแสงเดือนส่องยิ่งมองใจหาย เห็นที่แปด เห็นเธอร้องไห้ช้ำใจเพราะใครเขาทำ..
ลึกซึ้ง..จริงๆ ครับ ผมไม่ได้อ่านประวัติของครูประเทิอง ว่าท่านมีครอบครัวหรือไม่ ท่านหมื่นกระบี่ ฯ ท่านอำนวย หรือท่านอื่นๆ จะกรุณาเติมเต็มข้อมูล
เพื่อเพิ่มสาระบรรยายเพลงประกอบภาพ หรือบรรยายภาพประกอบเพลงก็แล้วแต่จะคิด ไพเราะมากเนื้อหาดี ขอบคุณท่านหมื่นกระบี่ ที่มีแต่ให้...ขอบคุณครับ..กรุณาอย่าซีเรียด ..และจริงจังกับเนื้อหาที่ผมเครียด เพียงอยากให้มีอะไรมาให้อ่านเท่านั้นเอง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เพ้อ - สุเทพ วงศ์กำแหง (อ่าน 4821 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้