......7 ปีเต็มๆที่ไม่ได้ไปที่นั่น....เขาวัง วันที่ 26 ธันวาคม 2546 คือวันสุดท้ายที่อยู่ที่นั่น คืนวันที่ 25 ธันวาคม ผมพักที่โรงแรมติดทะเลแห่งหนึ่งในเพชรบุรี ตอนกลางคืนผมดูหนังผีญี่ปุ่น เรื่องอะไรจำไม่ได้....เนื้อเรื่องเกี่ยวกับเมืองเมืองหนึ่งในญี่ปุ่นที่โดนซึนามิถล่มเมื่อหลายสิบปีก่อน จนกลายเป็นเมืองร้าง ผ่านไปหลายสิบปียังมีแต่ผีสิง ตืนเช้ามาผมยังขนลุกไม่หาย แล้วมองชายหาดรอบๆหากเมืองไทยเกิดบ้างจะเป็นยังไง.........แล้วตอนสายเราก็ไปเที่ยวเขาวัง คนอื่นๆสนุกสนาน แต่ผมไม่เลย...ขึ้นไปเสี่ยงเซียมซี ผลที่ออกมามีแต่สิ่งไม่ดี ผมเดินไปกับเพื่อนอีก 3 คนกะจะเก็บภาพสวยๆกลับบ้าน แต่แล้ว....กลับต้องเจอภาพที่รันทดยิ่ง เห็นศพลิงตาย โดยลูกหรือเพื่อนๆของมันกำลังลากศพนั้นที่เริ่มมีกลิ่นเหม็น
......หนึ่งปีเต็มผ่านมา 26 ธันวาคม 2547 คือวันที่ซึนามิถล่มอันดามัน แม้ไม่ได้ถล่มเขาวัง แต่เขาวัง....คือสถานที่ที่ผมรู้สึกสังหรณ์ใจ และไม่สบายใจเลยเมื่อครั้งไปเยือนครั้งนั้น เพลงมนต์รักเขาวัง เป็นอีกเพลงหนึ่งที่ไพเราะมากๆ แต่สำหรับผมฟังเพลงนี้ทีไรรู้สึกว่ามันเศร้าและหดหู่เหลือเกิน