รักเก่าที่บ้านเกิด
สุริยา ชินพันธ์
พี่จากบ้านนาไปห้าหกปี
มาเยือนคนดีด้วยความคิดถึง
ปีโน้นพบเธอทุกวันทุกวัน เคยได้ช่วยกันเก็บบัวในบึง
เคยนั่งรำพึงรำพันรักใต้ร่มโพธิ์
เราเคยเล่นน้ำในลำประโดง
พายเรืออีโปงเก็บดอกโสน
ลุยน้ำลุยโคลนหาปูหาปลา จำได้ติดตาแต่เล็กจนโตแทบร้องไห้โฮ
ใจหายเสียดายกานดา
ได้ข่าวว่าสาวไปบวชเป็นชี
สูญเสียความดีพี่น้องเมินหน้า ถูกมารสังคมหลอกขาย
รอดตายกลับมาอยากไปเยี่ยมไปหา
กลัวเอาน้ำตาไปอวดแม่ชี
สุขเถิดแม่ชีอยู่ดีเถิดหนา
พลอยโมทนาหมู่มารอย่ามี
เจอแสงพระธรรมชี้นำเห็นทาง เจอแสงสว่างสิ้นเวรกันที
ลาแล้วแม่ชีชาตินี้ขอโมทนา
สุขเถิดแม่ชีอยู่ดีเถิดหนา
พลอยโมทนาหมู่มารอย่ามี
เจอแสงพระธรรมชี้นำเห็นทาง เจอแสงสว่างสิ้นเวรกันที
ลาแล้วแม่ชีชาตินี้ขอโมทนา
