เรื่องจากประสพการณ์(อาถรรพ์ป่า)

[สุบิน]

ปี2519ข้าพเจ้าตระเวนหางานจากเชียงรายมุ่งเสี่ยงดวงตามเพื่อนไปทำเหมืองแร่ที่ราชบุรี แถวๆเขาตระนาวศรี ที่นั่นเพื่อนๆเอาชีวิตไปทิ้งหลายคนมาลาเรียเยอะ เอาเป็นว่าติดใข้มาลาเรียเกือบทุกคนนั่นแหละ 30กว่าปียังจำติดหู เรื่องของเรืองคืนนั้นพวกเรา3คนไปหากบห้วยเพื่อเอามาประกอบเป็นอาหารกัน เพื่อนชวนก็ไปเพราะวันก่อนเพื่อนได้กบกันเยอะ คืนนี้ไปอีก จากแค้มที่พักเดินตัดเขาไกลพอสมควรกว่าจะถึง"ลำน้ำชี "(พวกกะเหรี่ยง)เรียกอย่างนั้น เดินส่องไฟฉายตามข้างลำน้ำชีเพื่อหากบ เดินล่องลำน้ำมาเรื่อยๆสักพักยังไม่มีวี่แววจะเห็นกบเลยซักตัว ได้ยินแต่เสียงน้ำไหลจ๊อกแจ็กๆ ๆ เรื่อยยิ่งลงมาไกล..ก็ยิ่งสะท้าน ยิ่งลงมาไกล..ก็ยิ่งหนาวเหน็บ.เสียงน้ำซู่ซ่า.โอว...ไฟฉายข้าพเจ้าเริ่มอ่อนแสง เริ่มหรี่ลงๆๆ เสียงน้ำดังจ็อกแจ็ก..ๆๆๆปนกับเสียงกระซิกๆๆบางคำเหมือนเสียงหัวร่อต่อกระซิบ เฮ้อมีกำลังใจนิดหนึ่ง เพื่อนเรานั่นเองน่าจะล่วงหน้าเราไปก่อน พวกเราเลยไม่เจอกบสักตัว ไปพวกเรารีบๆให้ทันคนข้างหน้าก็แล้วกัน โอ้คุณพระช่วย พวกเรามองหน้ากันเลิกลั่ก ทุกคนคงคิดในใจอย่างเดียวกันโอว..อะไรกันนี่ ข้างบนเสียงลมพัดอู้..ซ่า..เสียงใบไม้ลู่ลมพลิ้วซ่า..อะไรอีกละนี่ นกแสกทำไมถึงร้องวนรอบพวกเรา ไฟฉายเจ้ากรรมก็มาลิบหรี่ ยิ่งคิดยิ่งขนลุก..ช่างหนาวเหน็บสะท้านไปทั้งร่าง "เดือนเมษาภาคกลางอานุภาพความร้อนคิดเอาเถอะ"พวกเรากับหนาวเหน็บไปทั้งร่าง อ้าว..เสียงหัวเราะดังมาจากด้านหลังที่เรามา บางครั้งฟังเหมือนเสียงร้องไห้ โอว..ผีหลอก.กระมังนี่ เอาไงเอากันทำใจดีสู้เข้าใว้ อีกไม่นานพวกเราก็ตัดสู่ถนนกลับไปถึงที่พัก นับดูพวกเราอยู่ครบพร้อมหน้าทั้งหมด12คน ถามเพื่อนว่าใครไปหากบบ้าง เพื่อนมองหน้ากันบอกไม่มีใครไปหรอกมีแต่พวกแกเท่านั้น แปลกมาก เพื่อนๆมองหน้ากันแล้วหัวเราะ พูดขึ้นว่าวันก่อนเฒ่ากะเหรี่ยงมาบอกว่าอย่าไปหาปลาแถวข้างป่าช้านะเดี่ยวจะโดนผีหลอก เป็นไงเจอดีไหมล่ะ ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้30 กว่าปี ยังจำเสียงที่ได้ยินก้องอยู่ในหูตราบทุกวันนี้ นี่แหละอาถรรพ์ของป่าเขาล่ะ

[มัยม์พล คนละโว้]

ผมเชื่อนะว่าในป่าแต่ละที่จะมีอะไรบางอย่างที่อยู่เหนือธรรมชาติ นักบินฝึกหัดหายไปที่เขาใหญ่เกือบ4ปีแล้ว ต่อมาเจ้าหน้าที่อุทยานก็มาหายไปอีก  ตอนไปเที่ยวภูกระดึงก็มีคนเตือนว่าอย่าเดินแตกกลุ่มไปตามลำพัง