โรงแรมใจ - กิ่งแก้ว ศรีสาคร

[อำนวย]

โรงแรมใจ - กิ่งแก้ว ศรีสาคร

<a href="http://saisampan.net/upload/data/flash/lgr5jv-3e3ee8.swf" target="_blank">http://saisampan.net/upload/data/flash/lgr5jv-3e3ee8.swf</a>

[สะบันงา]

"เพลงโรงแรมใจ คนร้องต้นฉบับคือคุณกิ่งแก้ว  ศรีสาคร ร้องไว้เมื่อเกือบสี่สิบปีมาแล้ว
เพลงนี้เป็นผลงานของครูสนิท  มโนรัตน์ ต่อมาเมื่อปี๒๕๒๐ เรไร สลักจิตร นำมาร้องใหม่อีกครั้ง
  
บทเพลงนี้นักประกวดร้องเพลงชอบเลือกมาใช้ในการประกวด เพราะเพลงจะช่วยเอื้อให้นักร้องนั้นดูเด่น
อีกทั้งกรรมการจะเล็งเห็นถึงความสามารถของนักร้องค่อนข้างชัดเจน

เนื่องจากเพลงนี้ร้องยากและเป็นเพลงที่ใช้พลังเสียงค่อนข้างสูง ครูเพลงบางท่านเคยพูดว่า..
นักร้องที่เอาเพลงนี้มาประกวดถ้าไม่ประมาณตัวเองก็จะกลายเป็นเพลงที่ฆ่าอนาคตของตัวเองไป..เรียกว่า"เพลงปราบเซียน" ทีเดียว

เพลงนี้อ้อยทิพย์  ปัญญาธรณ์ นำมาร้องในรอบตัดสินรอบสุดท้าย และคว้ารางวัลชนะเลิศดาวรุ่งแผ่นเสียงทองคำ เมื่อปี ๒๕๒๑ ไปครองแบบเอกฉันท์
ถ้าจำไม่ผิดปีนั้นแจ่มศรี มีสวัสดิ์(เจ้าของเพลงลูกทุ่งบัณฑิต) ก็ได้เข้าถึงรอบสุดท้ายด้วยเช่นกัน แต่พลาดไป"

ที่มา..http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/C3722533/C3722533.html

[อำนวย]

เพลงโรงแรมใจ มีผู้นำมาขับร้องหลายท่าน แต่นักฟังในปัจจุบันจะคุ้นเคยกับเสียงร้องของ แคทลียา มารศรี มากที่สุด และอาจจะเป็นเพลงที่ดีที่สุดของเธอเช่นกัน

[สะบันงา]

..เพลง โรงแรมใจ..
ศิลปิน: กิ่งแก้ว ศรีสาคร
คำร้อง-ทำนอง: ไม่ทราบ

โหดร้ายจริงๆ ทำไมถึงหยิ่งผยอง
เจอะกับน้องไม่พูดจา
พี่สัญจร ร่อนเร่มา
น้องสู้อุตส่าห์ให้พักกาย

บ้านน้องเคยนอนพี่เคยพักผ่อนกับสาว
ก่อนใครเขามีเยื่อใย
น้องเปิดแย้ม โรงแรมใจ
พักพิงอิงไหล่ กลับลืมเลือน

ดูหรือหน้ามล ทำให้น้องหม่นใจหมอง
จากกับน้องเพียงชั่วเดือน
ลืมคู่ชิดทำบิดเบือน
เสียแรงเป็นเพื่อนในเรือนใจ

ในห้องหัวใจ..น้องเคยให้พี่ค้างแรม..
รักสอด รักแซม ร้างแรมไม่เหลือเยื่อใย
สุดจะตรอม สุดจะตรม รักล่มละลาย
ขอปิดประตูใจ ไม่ให้มีใครมาค้างแรม.

[chattanon]

ว่าไปแล้วชอบเพลงโรงแรมใจ  มากนะ พอฟังแล้วชอบโดยทันทีทันใด  เสียงผู้ร้องเข้ากับบรรยากาศ  ดนตรีดูมันวังเวง เหมือนงานศพ มันเศร้า ผมชอบดนตรี ชอบเสียงคุณกิ่งแก้ว   ศรีสาคร   ร้องได้ดีไม่มีที่ติเลย นักร้องคนอื่นๆ  ทีร้องภายหลังก็ไพเราะทุกคน แต่ผมชอบเวอร์ชั่น คุณกิ่งแก้ว  ที่สุด ฟังเพลงนี้หวลให้นึกถึงเรืองโรงแรม ที่พักอาศัยหลับนอน ผมประทับใจสามเหตุการณ์ ครั้งแรกผมมากรุงเทพ  มาถึงตอนตีหนึ่ง  มีพี่คนหนึ่งชื่อพี่ประสิทธิ์  พามาจะพาไปหาพี่ชาย   อาศัยรถสิบล้อ  รถมาจอดแถวเยาวราช อาศัยขึ้นรถฟรี  ผ่านโรงแรมแถวนั้น เพื่อความประหยัด ก็หาเช่าโรงแรมถูกๆ  โรงแรมแถวนั้นเป็นโรงแรมสูงแค่สองชั้น มีห้องว่างเหลือห้องเดียว บ๋อยพาขึ้นไป ผมมองๆ สำรวจดู มันมีคาบเลือดที่พื้น ที่กระจก ยังมีคราบฝุ่น  คำพูดที่บ๋อยบอก ห้องนี้ไม่เคยมีใครมาพัก.. ผมจำคำพูดเขาแล้วมานึด  เอ้าทำไมไม่มีคนเข้าพีก  ตอนเปิดพัดลมนี่เสียงมันดังไม่แพ้ใบพัดเฮลิคอปเตอร์   ก่อนนอนก็ปิดไฟ  ทั้งๆ  ที่เพลียจากการเดินทาง จะข่มตาให้หลับก็หลับไม่ลง เพราะคำพูดของบ๋อย   ห้องนี้ไม่เคยมีใครพัก  ผมหลับตาแต่สมองมันจินตนาการว่ามีผู้หญิงยืนมองเรานอนอยู่  พี่ประสิทธิ์ หลับจนแปดโมง  ผมนี่หลับไม่ลง ความประทีบใจครั้งสอง ตอนยังเป็นวัยรุ่นอายุสักยี่สิบแล้ว      มีนักร้องคนหนึ่ง อายุมากกว่าผม คงชอบเด็กกว่า   ชวนเพื่อนและผมดื่มเบียร์ จากนั้นเขาก็ชวนไปโรงแรม  ครั้งนี้ผมได้ประสบการณ์ ที่ต้องไม่ลืม รู้ผมได้ภายในคืนเดียว ต้องไป โรงพยาบาลบางรัก   ครั้งนี้ผมทั้งอาย ทั้งแค้น พี่คนนั้น   เพราะแกเอาโรคมาแพร่ให้ผมต้องอับอาย
เพื่อนมันล้อ  ครั้งที่สามมาพักโรงแรมที่สูงที่สุดในไทย   ผมนี่หลับไม่ลง  เพราะมันสูงมาก  กลัวแต่เรื่องไฟไหม้ พักสามคืน ฝันแต่เรื่องไฟไหม้   ตาโหลเพราะระแวง
คนจัดที่พักให้ไม่ถามเราสักคำ  โดยปกติถ้าผมไปไหน ต้องค้างโรงแรม ผมจะพักชั้นล่างๆ เสมอ สำหรับโรงแรมใจ ตอนที่เช่าซื้อถาวร  เจ้าของโรงแรมใจ เขาทำนิติกรรมห้าม เปลี่ยนโรงแรมใจไปที่อื่นโดยเด็ดขาด   หากฝ่าฝืน จะไม่รับผิดชอบกับเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้น..  ขอบคุณครับทานอำนวย  ผมเห็นห้องโรงแรมใจเงียบๆ  เลยแอบเข้ามาพัก สักครู่ครับ