เด็กขายหนังสือพิมพ์ - ศักดิ์ศรี ศรีเมืองลพ

ฟังเพลงนี้แล้วนึกถึงความหลังเมื่อปี 2511 ในฐานะเด็กขายหนังสือพิมพ์ คนหนึ่ง สมัยนั้นมีร้านขายหนังสือพิมพ์เพียงสองร้านคือร้านมานิตย์ กับร้านบูรพา อยู่สี่แยกหอกระจายข่าว ทางไปสถานีรถไฟ วันธรรมดา ผมจะขายขนมอื่นๆตอนตีห้าถึงเจ็ดโมงเศษแล้วไปโรงเรียน ตอนเย็นขายลูกโปร่งสวรรค์ วันเสาร์อาทิตย์ ขายหนังสือพิมพ์ วันหวยออกขายเรียงเบอร์ ตรวจหวยทีโรงพิมพ์มังคลรังษ๊ เคยมารับจ้างเรียงตัวหนังสือที่เป็นตัวตะกั่วที่โรงพิมพ์ เขาให้เป็นหน้า ส่วนใหญ๋เพื่อนๆ จะมารับหนังสือร้านมานิตย์ไปขาย ร้านนี้มีหนังสืออ่านทุกอย่าง ให้กำไรน้อยกว่าร้านบูรพา ผมมารับร้านบูรพา จริงๆ ร้านนี้หนังสือน้อยกว่า ตัวเลือกที่จะขายให้กับผู้อ่านมีน้อยกว่า แต่เขาให้กำไรงามกว่า ร้านบูรพามีหนังสือพิมพ์ข่าวสยาม มีพิมพ์ไทย เดลินิวส์ แต่ไม่มีไทยรัฐลงให้ ผมเลยแลกกับเพื่อน คือเอาข่าวสยามให้เพื่อน ห้าฉบับ เอาไทยรัฐมา ห้า ฉบับ มาส่งให้ขาประจำ เราก็ได้ประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ขาประจำที่ผมต้องไปส่งคือ รตอ.ประจวบ ท่านเกษียณอายุยศ พตอ. จบนายร้อยสามพราน ใจดีเมื่อก่อนดูเหมือนตอนนั้นหนังสือพิมพ์ฉบับละห้าสิบสตางค์ ไม่รู้นะมันนานมาก ดูเหมือนว่าเขาจะให้กำไรดีคืนต้นทุนให้ร้านสามสิบห้าตางค์ เราได้สิบห้าตังค์ หนังสือที่มีชื่อหน่อยเราได้แค่สิบตังค์ สมัยนั้นเราใช่เงินห้าตังค์ สิบตังค์ เหรียญสลึง เหรียญห้าสิบตังค์ เหรียญบาท ยังใช้เหรียญตะกั่วสมัยร.8 เลย ฟังเพลงนี้แล้วนึกถึงบรรยากาศเดิมๆ มีการชกต่อยเพราะแย่งลูกค้ากัน ตามประสาตอนหลังๆ เราก็ประนีประนอมยอมกัน ทำกติกาแบ่งกันขายสลับกัน ช่วยกัน ผมขายหมดก่อนก็จะมาช่วยเพื่อนอีกคนขาย ได้รับประโชน์ด้วยกันแบบ win win ทั้งสองฝ่าย เหลือก็คืนได้แต่..วันหน้าถ้าจะขอปริมาณมาก ๆทางร้านจะลดยอดลง เพราะเหลือมาบางทีมันยับ
จากเด็กขายหนังสือพิมพ์ ทำให้เวลาว่างก็อ่าน ได้ความรู้มากมาย ทำให้รักการอ่าน ต้องบอกว่าสมัยเรียนตั้งแต่ประถม- มัธยมวิชาอ่านไทย ผมนี่เป็นคนแรกๆ ที่ครูชี้ให้อ่าน เพราะอ่านไม่ติดขัด รู้จักแบ่งวรรคแบ่งตอนได้พอดี นี่ก็ถือเป็นความภูมิใจ นอกจากวิชาร้องเพลง ขอบคุณท่านอำนวยมากครับทีทำให้ผมได้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ครั้งหนึ่ง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เด็กขายหนังสือพิมพ์ - ศักดิ์ศรี ศรีเมืองลพ (อ่าน 4291 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้