จนจริงไม่จนรัก - สุเทพ วงศ์กำแหง (คู่) สืบเนื่อง กันภัย นางสาวถิ่นไทยงาม พ.ศ.๒๔๙๙ช. น้องเอย น้องพี่ น้องเป็นเพื่อนปลอบชีวีพี่นี้ยามจน
ญ. ลำบากลำเค็ญโถเราเห็นอยู่กันสองคน เรายากจนต้องจำฝืนทนก้มหน้า
ช. เหลียวดูห้องหับ หลับนอน หัวใจสะท้อน พี่อ่อนระอา
ญ. เราอยู่กันตามประสา ถึงใครจะว่าช่างใคร
ช/ญ. เราร่วมเรารักกันหนา ถึงใครอิจฉาช่างเป็นไร
ช. เราแสนจนข้นแค้นเหลือดี
ญ. จนหรือมีพี่กลัวฉันใด
ช. กลัวน้องตรมขื่นขมฤทัย
ญ. กลัวน้องไยไม่เคยคิดเลย
ช. โอ้ใจเจ้างาม ล้ำเหลือจะเอ่ย
ญ. เราจนแต่เงินนะพี่เอย ใช่น้องเคยหม่นดวงใจ
ช. ชื่นใจพี่จริง
ญ. มิทิ้งพี่ไป
ช. เราจนแต่เงินนะชื่นใจ
ญ. แต่รักเราไม่เคยจน
ช. เถิบมาซิเธอ
ญ. แน่ะเออพิกล
ช. กอดกันแก้จน
ญ. แน่ะซนแล้วไง
ช. พี่กอดเธอสักนิดเป็นไร
ญ. ช่างไม่ละอายแก่ใจ
ช. จะต้องอายใคร ๆ
ญ. เพราะรักเราไม่ยากจน