ความผิดหวังของเป็ดแดง

หุหุหุ ไม่ได้มาชวนแควนๆ ทีมหงษ์แดงทะเลาะนะ หลังจากที่ทีมรักต้องพ่ายในสงครามสัตว์ปีกอย่างไก่เดือยทองท็อตแน่มฮอทสเปอร์ไปแบบยับเยิน 4-0

ก็คงต้องทำใจว่าวันคืนเก่าๆสำหรับทีมยอดนิยมในอดีต คงยังไม่กลับมาง่ายๆ คืดประชดทีมสุดรักไปเพลินๆ ก็ให้นึกถึงนิทานเบาสมอง ที่ครูประจำชั้นเคยเล่าให้ฟัง

ท่านให้ชื่อว่า "ตำนานพระยางู" แต่เห็นว่ามีเนื้อเรื่องของเป็ดเข้ามาเกี่ยวข้องนิดหน่อย เลยตั้งประชดๆ ไปว่า "ความผืดหวังของเป็ด"

เรื่องก็มีอยู่ว่า ในสมัยโน้นนนนนน สัตว์ที่เป็นสุดยอดของเจ้าจริงๆ แล้วต้องยกให้งูเหลือม เพราะมีพลังแข็งแรง มีพิษที่ร้ายกาจขนาดที่ว่าแค่สะกิดแผลนิดเดียว เป็นอันม่องเท่ง

อยู่ต่อมาพระยางูเหลือมเริ่มรู้สึกว่า ตนเองนั้นมีความเพอร์เฟ็คมากเกินไป จนใครๆ ก็เกรงกลัว ก็หามิตรไม่ได้ จึงมาตรองดูหาสาเหตุที่ทำให้ตนเองหาเพื่อนไม่ได้

ในที่สุดก็ได้ข้อสรุปว่า เป็นเพราะเหล่าสัตว์ป่าเกรงพิษของงูเหลือมนั่นเอง แค่รู้ว่างูเหลือมผ่านมา ก็จะพากันหนีหายไปหมด เหตุนี้เองพระยางูเหลือมจึงมีความคิดว่า

ลำพังแค่พละกำลังของตนเองก็ไม่มีใครทำอะไรได้ เพราะฉะนั้นเราจะสละพิษให้แก่สัตว์อื่นๆ พระยางูเหลือมจึงป่าวประกาศไปทั่วแผ่นดินว่า งูเหลือมจะสละพิษแล้ว

สัตว์ตัวใดมีความต้องการพิษ ก็จงมาเอาไป ปรากฎว่าในวันรับบริจาคพิษ มีสรรพสัตว์มารับบริจาคพิษกันมืดฟ้ามัวดิน

พอถึงเวลารับพิษ งูจงอางได้พิษไปก่อนในลำดับแรก ต่อมาก็งูเห่า และงูอื่นๆ ที่เป็นงูก็เพราะความลำเอียงของงูเหลือมที่อยากให้สัตว์ที่ไม่มีเท้าเหมือนตนได้รับสิทธิก่อน

งูที่ไม่ได้รับบริจาคพิษส่วนใหญ่จะเป็นงูที่อยู่บนต้นไม้ เพราะมันขี้เกียจลงมาบนพื้นดิน พอเผ่าพันธุ์งูได้แล้ว จึงเปิดโอกาสให้สัตว์ชนิดอื่น

ซึ่งถึงตอนนี้ไอ้เจ้าเป็ดก็เกิดหงุดหงิดขึ้น เลยพากันก่อม็อบด้วยการตะโกนว่า "กลับ กลับ กลับ" แต่เพราะเจ้าพวกนี้ยังไม่ใครไปจ้ำจี้จ้ำไช สอนให้ออกเสียงอักขระควบกล้ำ ร ล.

ให้ชัดเจน เสียงร้องของมันก็เลยเพี้ยนเป็น "ก้าบ ก้าบ ก้าบๆๆๆ " สัตว์อื่นๆ ก็เลยหงุดหงิดไปกับม็อบเป็ด แล้วพากันกลับไปที่อยู่ของตน โดยไม่ได้รับพิษติดไม้ติดมือไปด้วย

ตะขาบตอนแรก ตัวมันก็ยังกลมๆ ยาวๆ อยู่ มันหลบม็อบไม่ทัน เลยโดนเหยียบซะแบบแต๊ดแต๋อย่างที่เห็นในปัจจุบัน แต่ในคราเคราะห์ก็ยังมีโชค เพราะมีพิษนิดหน่อยพอให้เจ้าตะขาบได้ติดปลายเขี้ยว

เอากลับไปที่อยู่ของตนได้ สุดยอดของการอดทนรอคงจะไม่มีใครเกินมดคันไฟ กะมดตะนอย เพราะมันเท้าสะเอวรอแล้วรอเล่า ตั้งแต่เอวมันยังเต็มๆ เหมือนคนอ้วน จนกระทั่งเอวมันคอดกิ่วติ๊ดเดียวจนลมพัดแรงๆ เอวมันอาจจะขาดได้

แต่ผลของการอดทนรอ มันก็อุตส่าห์ได้เศษพิษที่ติดอยู่ตามดินตามใบหญ้านิดๆ หน่อยๆ แทบจะไม่พอเรียกว่าพิษด้วยซ้ำ เพราะแต่ละตัวมีพิษแค่นิดเดียวทำอะไรตัวเดียวไม่ได้ เจ้ามดพวกนี้ก็เลยต้องทำพันธสัญญา

กรีดเลือดสาบานร่วมกันว่า ต่อไปนี้มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน และพันธสัญญานี้ยังคงสืบเนื่องต่อมาจนถึงปัจจุบัน ทำให้เจ้าพวกนี้ต้องทำงานเป็นทีม อยู่กันเป็นกลุ่ม

กล่าวถึงเป็ด สาเหตุทำให้ม็อบต้องกลับก่อนกำหนด ต่างถูกสัตว์ทุกสายพันธุ์ที่ไม่ได้รับพิษกล่าวโทษว่าเป็นต้นเหตุให้ตนอดได้พิษของพระยางู

เพราะกลัวโทษจะหนักเกินไป เจ้าเป็ดพวกนี้ ทำได้แต่เพียงรับสารภาพทุกข้อหา

เจ้าเป็นสาเหตุของความเสียหายครั้งนี้ ก๊าบบบบบบ (ครับ)

เป็นความผิดของพวกเจ้า ก๊าบบบบบบ (ครับ)

พวกเจ้าสำนึกเสียใจบ้างไหม ก๊าบบบบบบ (ครับ)

พวกเรา...เชือดมัน จ๊ากกกกกกกกกกก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ความผิดหวังของเป็ดแดง (อ่าน 4440 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้