นิทานเซน : ยื้อชีวิตไว้ไม่ยอมให้ตาย กับ การมีชีวิตอยู่อย่างดี

[สะบันงา]

นิทานเซน : ยื้อชีวิตไว้ไม่ยอมให้ตาย กับ การมีชีวิตอยู่อย่างดี



      ในวันหนึ่งที่อากาศร้อนจัดมวลดอกไม้รอบบริเวณอารามเซนโดนแดดเผาจนเหี่ยวเฉา เมื่อเณรน้อย
เห็นดังนั้น จึงกล่าวด้วยความตกใจว่า "แย่แล้ว ต้องรีบรดน้ำพวกมันสักหน่อย" จากนั้นจึงรีบยกถังไป
ตักน้ำตั้งท่าจะนำมารดต้นดอกไม้
       
       เมื่ออาจารย์เซนเห็นเหตุการณ์จึงกล่าวห้ามว่า "จงอย่ารีบร้อนไป ตอนนี้แสงแดดแรงมาก หากรดน้ำ
ลงไป เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวเย็น จะพาลให้ต้นดอกไม้ตายเป็นแน่ จงรอให้ถึงยามค่ำก่อนเถิดค่อยรดน้ำ"
       
       ยามค่ำเหล่าดอกไม้ที่โดแดดมาทั้งวันล้วนแห้งเหี่ยว เณรน้อยบ่นว่า "น่าจะรีบรดน้ำให้เร็วกว่านี้
ตอนนี้ดอกไม้พวกนี้คงแห้งตายไปหมดแล้ว ต่อให้รดน้ำยังไงก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาหรอก"
       
       อาจารย์เซนได้ยินจึงปรามว่า "อย่าหวั่นเกรงไปเลย จงรดน้ำต่อไปเถอะ"
       
       เมื่อได้น้ำที่ชุ่มฉ่ำราดรดลงไป ไม่นานเหล่าดอกไม้ก็กลับมาชูช่อดังเดิม เณรน้อยเห็นดังนั้นจึง
อุทานด้วยความยินดีว่า "โอ้โฮ ดอกไม้เหล่านี้ช่างทนยิ่งนัก ยังสามารถยื้อไว้ไม่ยอมตาย"
       
       อาจารย์เซนแย้งว่า"เหลวไหล..มิใช่ยื้อไว้ไม่ให้ยอมตาย แต่เป็นการช่วยให้มีชีวิตอยู่อย่างดีต่างหาก"
       
       "แล้วมันต่างกันอย่างไร?" เณรน้อยถามด้วยความงุนงง
       
       อาจารย์เซนจึงกล่าวว่า"ย่อมต่างกัน เราขอถามเจ้า ปีนี้เราอายุ 80 กว่าแล้ว เราจะยื้อไว้
ไม่ยอมให้ตาย หรือ มีชีวิตอยู่อย่างดี"
       
       หลังจากเสร็จสิ้นการทำวัตรเย็น อาจารย์เซนเรียกเณรน้อยมาพบ ทั้งยังถามถึงเรื่องที่ค้างไว้ว่า
"เป็นอย่างไร คิดออกแล้วหรือไม่?"
       
       "คิดไม่ออกครับ" เณรน้อยตอบ
       
       อาจารย์เซนจึงอธิบายว่า "ผู้ที่ตั้งแต่เช้าจรดเย็นเอาแต่กลัวความตาย ย่อมเรียกว่า ยื้อไว้
ไม่ยอมตาย ส่วนผู้ที่มองไปข้างหน้าในทุกๆ วันจึงเรียกว่ามีชีวิตอยู่อย่างดี เมื่อมีโอกาสมีชีวิตอยู่ต่อ
อีกหนึ่งวันก็ต้องใช้มันให้ดีที่สุด ผู้ที่ยามมีชีวิตเอาแต่กลัวความตาย เอาแต่จุดธูปสวดมนต์ภาวนาเพื่อ
หวังว่าตายแล้วจะกลายเป็นพุทธะล้วนไม่มีทางเป็นพุทธะ" จากนั้นจึงกล่าวว่า "วันนี้มีชีวิตอยู่แล้ว
แต่กลับไม่ตั้งใจใช้ชีวิตให้ดี เมื่อตายไปฟ้าก็คงไม่ประทานชีวิตที่ดีกว่ามาให้หรอก"

ที่มา http://www.manager.co.th/