บทกลอน มองจันทร์ใจล่องลอย ของจอมกวีเตียเก้าเล้ง สม้ยราชวงศ์ถัง(พ.ศ.๑๑๖๐ - ๑๔๕๐)จันทร์กระจ่างกลางสมุทร
สุดขอบฟ้าร่วมยามนี้
คนรักตัดพ้อใต้ราตรี
ปั่นป่วนฤดีคะนึงหา
เทียนดับประกายราตรีนวลปลั่ง
น้ำค้างพร่างพรมภูษา
มือเรียวงามหยิบยื่นให้
ยังฝันใฝ่ความหฤหรรษ์
วิกาลยาวนานว้าเหว่ มีแต่จันทร์กระจ่างสาดส่องเป็นพันลี้
สุดขอบฟ้าอยู่เป็นเพื่อน ความคะนึงหาผูกมัดจิตใจ ไหนเลยข่มตาหลับใหลได้
ดับเทียน..เนื่องเพราะประกายราตรีกระจ่างจ้าอยู่แล้ว
น้ำค้างพรมพร่างเพราะคนอยู่นอกเคหะสถาน ยืนจับเจ่าอยู่กลางวิกาล
รัตติกาลดาวเดือนเกลื่อนฟ้า... ยอมกรำน้ำค้างเืพื่อผู้ใด..
ขอบคุณ ข้อมูลจากนิยายกำลังภายใน มฤตยูแก้วผลึก บทประพันธ์ของ อึ้งเอ็ง ถ่ายทอดเป็นภาษาไทยโดย น.นพรัตน์
