เจ้าหญิงเล่อชาง กระจกแตกผสานกลับ กับความรักผสานคืน

[tanay2507]

<a href="http://www.youtube.com/v/aaxYFp53RMc?hl&amp;autoplay=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/aaxYFp53RMc?hl&amp;autoplay=1</a>

เจ้าหญิงเล่อชาง กระจกแตกผสานกลับ กับความรักผสานคืน

กระจกและน้องนางมาร้างรา	กระจกหวนคืนมาเจ้าห่างหาย
ดุจเดือนเต็มไร้ฉางเอ๋อแม้พร่างพราย	ทิ้งไว้แค่ประกายของเดือนเพ็ญ

          ในวรรณคดีเก่าแก่ของจีนนิยมใช้“กระจก”มาสร้างจินตภาพกัน   นักวรรณคดีมักจะพรรณนาเปรียบเดือนเพ็ญเป็นกระจก  และใช้กระจกมาบรรยายถึงความประพฤติและคุณธรรมที่ไม่มีจุดด่างพร้อยของคนผู้หนึ่ง  ในบางขณะที่กล่าวถึงผู้หนึ่งผู้ใดว่าใจนั้นใสเหมือนกระจก  ก็เป็นการบรรยายว่าเขาผู้นั้นมองเรื่องราวทะลุปรุโปร่งได้อย่างชัดแจ้ง  สำนวน”กระจกแตกกลับผสาน”เป็นการใช้กระจกมาอุปมาสามีภรรยาที่พลัดพากจากกันไปนานแล้วกลับมาอยู่ด้วยกันอีก.

[tanay2507]

เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อศตวรรษที่ ๙ แห่งคริสต์ศักราช  เวลานั้นทางภาคเหนือของจีนอำนาจรัฐสุยนั้นมีความเข้มแข็งที่สุด  แต่ทางภาคใต้กลับมีรัฐเล็กๆดำรงอยู่หลายรัฐ  รัฐเฉินที่มีนครหลวงอยู่ที่เจี้ยนคัง(นานกิงในปัจจุบัน)ก็คือหนึ่งในบรรดารัฐเล็กเหล่านี้  อำนาจรัฐสุยนั้นคอยจ้องจะเขมือบรัฐเล็กทางภาคใต้อยู่เสมอ  โดยเตรียมพร้อมที่จะรวมดินแดนต่างๆเข้าเป็นเอกภาพทุกขณะ.

  สวีเต๊อะเอี๋ยนเป็นมหาดเล็กของกษัตริย์เฉินซุเป่าแห่งรัฐเฉิน  เขาได้เจ้าหญิงเล่อชางผู้เป็นพระขนิษฐาภคินีของกษัตริย์มาเป็นคู่ครอง  ทั้งสองรักกันมาก

[tanay2507]

แต่เวลานั้น  การเมืองราชสำนักเฉินเสื่อมโทรม



 สวีเต๊อะเอี๋ยนคาดการณ์ไว้ว่า  สักวันหนึ่งประเทศชาติจะต้องประสบภัยที่ต้องสูญสิ้นเอกราช  จึงรู้สึกวิตกกังวลยิ่ง.

[tanay2507]

วันหนึ่งเขากล่าวต่อภรรยาด้วยใบหน้าเศร้าหมองว่า”เหตุการณ์วุ่นวายในประเทศอาจจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้  ถึงเวลานั้น  ข้าพเจ้าจะพิทักษ์คุ้มครององค์กษัตริย์  เราสองคงต้องจำพรากจากกัน 



ทว่า  ขอแต่ให้ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่  เราย่อมจะมีโอกาสพบหน้ากันอีก  เราจึงควรมีสิ่งของสักอย่างเก็บไว้เป็นพยานหลักฐานในการพบหน้ากันอีกในกาลภายหน้า.

[tanay2507]

 เจ้าหญิงเล่อชางทรงเห็นด้วยกับความเห็นและข้อเสนอของผู้เป็นสามี  ดังนั้น  สวีเต๊อะเอี๋ยนจึงทุบกระจกกลมบานหนึ่งแตกออกเป็นสองเสี่ยง  แล้วเก็บไว้คนละข้าง  กำชับภรรยาเก็บรักษาให้ดี 



และกล่าวว่า  ”ถ้าพลัดพรากจากกันแล้ว  ทุกปีในวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือนอ้ายก็ฝากคนนำกระจกครึ่งบานนี้ไปเร่ขายที่ตลาด  ขอแต่ให้ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่  ข้าพเจ้าจะต้องไปสืบข่าว  โดยใช้กระจกครึ่งบานนี้ของข้าพเจ้าเป็นพยานหลักฐาน  มาอยู่พร้อมหน้ากับท่าน”

[tanay2507]

ไม่นาน  จักรพรรดิ์หยางเจียนแห่งราชวงศ์สุยที่รวมภาคเหนือจีนเข้าเป็นเอกภาพแล้ว  ก็ระดมทหารมาโจมตีรัฐเฉินจริงๆ  รัฐเล็กๆเช่นรัฐเฉินถูกกำจัดสูญสิ้น  กษัตริย์รัฐเฉินถูกประหาร  สวีเต๊อะเอี๋ยนจำต้องหนีภัย 



จักรพรรดิ์สุยเหวินตี้ทรงประทานรางวัลแก่ผู้มีคุณงามความดีในการตีรัฐเฉิน  เจ้าหญิงเล่อชางที่ถูกจับเป็นเชลยได้ถูกประทานให้เป็นอนุภรรยาของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ชื่อหยางซู่.

[tanay2507]

สวีเต๊อะเอี๋ยนที่หนีภัยสืบข่าวได้ว่าภรรยาของตนได้ไปถึงต้าซิงนครหลวงของราชวงศ์สุย(เมืองซีอานมณฑลส่านซีในปัจจุบัน)  จึงเดินทางรอนแรมไปหา  สืบหาข่าวที่อยู่รายละเอียดของภรรยา   ทุกค่ำคืนที่เงียบสงบ  เขามักจะเอากระจกครึ่งบานออกมา  รำลึกถึงวันเวลาอันแสนสุขที่อยู่พร้อมหน้ากับภรรยา 



ส่วนเจ้าหญิงเล่อชางนั้น  แม้จะมีชีวิตที่หรูหรายิ่งในคฤหาสน์ของหยางซู่ก็ตาม  แต่นางคงคิดถึงและเป็นห่วงสามีอยู่ตลอดเวลา  และมักจะลูบไล้กระจกครึ่งบาน  รำลึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาอยู่เสมอ.

[tanay2507]

ในที่สุดก็ถึงวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือนอ้าย  สวีเต๊อะเอี๋ยนรีบรุดไปยังตลาดอันอึกทึกจอแจ  ได้เห็นชายผู้หนึ่งเอากระจกครึ่งบานมาขายในราคาแพง  ย่อมไม่มีผู้ใดซื้อกระจกครึ่งบานในราคาที่แพงลิ่วนี้  เขาได้แต่เดินไปเดินมาในตลาด  สวีเต๊อะเอี๋ยนแกล้งทำเป็นว่าจะขอซื้อกระจกของเขา 



เขาได้หยิบดูและสังเกตอย่างถี่ถ้วน  พบว่าเป็นกระจกครึ่งบานของภรรยาจริงๆ  ที่แท้ชายคนนั้นเป็นคนรับใช้ในคฤหาสน์ตระกูลหยาง  ได้รับมอบหมายจากเจ้าหญิงเล่อชางให้มาขายกระจกเพื่อสืบเสาะผู้เป็นสามี

[tanay2507]

ดังนั้น  สวีเต๊อะเอี๋ยนได้เขียนกวีบทหนึ่งมอบให้ผู้เฒ่านำกลับไปกวีบทนี้เขียนว่า：

“กระจกและน้องนางมาร้างรา  กระจกหวนคืนมาเจ้าห่างหาย           ดุจเดือนเต็มไร้ฉางเอ๋อแม้พร่างพราย ทิ้งไว้แค่ประกายของเดือนเพ็ญ”




โดยมีความหมายว่า  กระจกและคนต่างจากไปแล้ว  แต่บัดนี้กระจกได้หวนคืนกลับมา  แต่คนไม่ได้กลับมา  เปรียบเสมือนหนึ่งในดวงจันทร์ไม่มีเงาร่างของนางฉางเอ๋อ  ทิ้งไว้แต่แสงอันพร่างพราวของจันทร์เพ็ญเท่านั้น.

[tanay2507]

เจ้าหญิงเล่อชางเมื่อเห็นกระจกครึ่งบานที่สามีเก็บรักษาและบทกวีแล้ว 



ตลอดวันได้แต่ร่ำไห้  ไม่คิดที่จะดื่มกินอะไร

[tanay2507]

ครั้งหยางซู่รู้เรื่องนี้เข้า  ให้รู้สึกซาบซึ้งใจ  จึงเรียกตัวสวีเต๊อะเอี๋ยนมา  และให้เขาพาเจ้าหญิงเล่อชางกลับไปยังบ้านเกิด 




อีกทั้งยังจัดสิ่งของจำนวนมากให้เขาไป  ในที่สุด  สามีภรรยาได้มาอยู่พร้อมหน้ากันอีก.



ในวรรณคดียุคหลังใช้สำนวน”กระจกแตกกลับผสาน”มากล่าวถึงการได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันอีกของสามีภรรยาที่พลัดพรากจากกัน  ถ้าใช้สำนวน”กระจกแตกยากผสาน”ก็เป็นการแสดงถึงสามีภรรยาถูกบังคับให้ต้องแยกจากกันอันสืบเนื่องจากเหตุทางภววิสัย

[ป้าเขียว]

ขอขอบคุณมากค่ะสำหรับวรณคดีจีน สวยทั้งรูปภาพและเนื้อหา ที่คุณ tanay2507 ได้นำเสนออย่างต่อเนื่องชวนให้ติดตาม คอยติดตามอยู่ตลอดค่ะ..