สมศักดิ์ กับ สมร แต่งงานกันมาหลายปี ช่วงหลังๆ นี่ทะเลาะกันเป็นประจำ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมพูดจา รอให้ฝั่งตรงข้ามเข้ามาง้องอนก่อน
แรกๆ ก็ผลัดกันง้อ แต่ช่วงหลังคำว่า เมื่อแรกรัก น้ำต้มผักก็ว่าหวาน แต่พอนาน น้ำตาลก็พาลขม
ต่างถือทิษฐิ ไม่มีใครเอ่ยปากก่อนกัน
จนวันหนึ่งสมศักดิ์ ทนไม่ไหว ส่ง SMS ไปถึงสมร ที่นอนอยู่ข้างๆ ว่า
"ฉันเลิกรา กับเธอแน่ แค่ผู้หญิง
จะจีบทิ้ง จีบขว้าง ก็ยังไหว
เหมือนฝูงปลา ในทะเล มีถมไป
จะตกเอา เมื่อไร ก็ได้เลย"
สมร เปิดข้อความทางโทรศัพท์ดู แรกๆ ก็โมโหจนหูร้อน ก่อนจะนอนตะแคงคิดอะไรได้ สักพักไม่นานเธอก็แสยะยิ้มที่มุมปาก
พร้อมกับส่ง SMS กลับไปว่า
"แน่ใจหรือ มีปัญญา ตกปลาได้
กลัวจะไม่ มีปลา มากินเหยื่อ
ถึงมีปลา มากล้น จนเหลือเฟือ
แต่ว่าเหยื่อ คุณเล็กไป ปลาไม่กิน"
