มีเกร็ดเล็กๆ น้อยๆ กับเพลง "ลาทีปากน้ำ" มาให้อ่านกันด้วยครับ
เพลง : ลาทีปากน้ำ
คำร้อง : ศรีสวัสดิ์ วิจิตวรการ
ทำนอง : เอื้อ สุนทรสนาน
ขับร้อง : นพดล ชาวไร่เงิน
คุณวานิช จรุงกิจสายสัมพันธ์ ก็เขียนถึงคุณศรีสวัสดิ์ไว้ใน มติชนสุดสัปดาห์
ข้อความบางตอนว่า....
ทำให้ได้รู้ว่า เพลง ลาทีปากน้ำ นั้นมาในปีสองพันห้าร้อยหก
ทุกวันนี้ผมยังทึ่งอยู่เลยว่า ศรีสวัสดิ์ พิจิตรวรการ แต่งเพลงนี้ได้อย่างไร
"ลาทีปากน้ำน้ำจงจบกรรมจำเศร้า
วิญญาณรักเราน้ำจงรับเอาเฝ้าธารอันพล่านภูติพราย
อนาถใจหนาขอลาดินฟ้าอาวรณ์ก่อนตาย
โถยังเสียดาย เสียดายนิยายสวรรค์สวาท"
เพลงนี้ นภดล ชาวไร่เงิน ขับร้องเป็นเพลงแรก
ในชีวิตการร้องเพลง
สิ่งที่ทำให้รู้จัก ศรีสวัสดิ์ พิจิตรวรการ
มาจากข้อเขียนที่ท่านเขียนถึงครู เอื้อ
มีอยู่ในหนังสือเล่มที่ว่านี้ ความตอนหนึ่งว่า
"พี่ เอื้อเป็นคนดี พี่เคยทะเลาะกับผมมาหลายหน
ก็แน่ละผมคงจะเป็นคนไม่ค่อยดีนัก
เพลงของผมมันไม่ได้ดีเสียทุกเพลงไป
พี่ เอื้อจะให้ผมเขียนอย่างสุนทรภู่
ผมก็ดื้อจะเขียนอย่างศรีปราชญ์ จึงเถียงกันบ่อย"
ในหนังสือพระเจ้าทั้งห้านี้ มีเรื่องราวของนักร้อง
นักแต่งเพลงชาว สุนทราภรณ์ รวบรวมอยู่มาก
ที่สำคัญสำหรับผมคือมีประวัติและเรื่องราวบางส่วนของ
ศรีสวัสดิ์ พิจิตรวรการ อยู่ด้วย ความที่โง่ ๆ เซ่อ ๆ
เรื่องเกี่ยวกับวง สุนทราภรณ์ ผมเคยถามใคร
อยู่หนสองหนว่าศรีสวัสดิ์นี่ตายไปหรือยัง
ตายแล้วครับ ตายไปตั้งแต่ปีสองพันห้าร้อยยี่สิบห้าโน่น
ศรีสวัสดิ์ พิจิตรวรการ เป็นนักแต่งเพลงที่ผมรู้สึกว่า
ใช้ภาษาแตกต่างจากนักแต่งเพลงคนอื่น ๆ
กล้าใช้คำที่ผมคิดว่านักแต่งเพลงอื่น ๆ ไม่กล้าใช้
เพราะใช้แล้วกลัวว่าจะไม่เป็นที่ฟังรู้เรื่อง
อย่างเพลงลาทีปากน้ำ ที่ว่า
"ตัวมาปากน้ำน้ำตาเจ้ากรรมพรำร่วง
มันรินรดทรวงรดแดร้อนดวงร่วงพรำจนช้ำเลือดตรม"
เป็นผมผมก็ไม่กล้าใช้ "มันรินรดทรวงรดแดร้อนดวง
ร่วงพรำจนช้ำเลือดตรม"
จะให้ความหมายว่าอย่างไร ไม่รู้
แต่ผมว่าพอร้องแล้วมันฟังดูดีจังเลย
ได้ความรู้สึกลึก ๆ ของคนที่กำลังจะไปฆ่าตัวตาย
ที่มา: aobchinda จากพลังจิต ครับ
http://board.palungjit.com/f188/**-%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B8%9B%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3-**-by-aobchinda-170354.html
