44 สาวงามในประวัติศาสตร์จีน (กระทู้ต่อเนื่อง)

[tanay2507]

เป็นเหตุให้ อานลู่ซาน (安禄山-AN LU SHAN) ได้หยิบยกข้ออ้างนี้มาก่อการกบฏ โดยนำทหารจากชายแดนและทหารทิเบตเข้ามายึดนครฉางอานได้โดยง่ายดายในปี พ.ศ. ๑๒๙๙ ทำให้องค์จักรพรรดิถังเสวียนจง ต้องทรงลี้ภัยชั่วคราวไปในทางตอนใต้ของมณฑลซื่อชวน (เสฉวน)



อานลู่ซานยกกองทัพติดตามไป ไม่เพียงเพราะต้องการแผ่นดินราชวงศ์ถังเท่านั้น แต่ยังต้องการครอบครองสาวงามหยางกุ้ยเฟยอีกด้วย

ในระหว่างทางที่ทรงลี้ภัยไปนั่นเอง หยางกั๋วจงได้ถูกเหล่าทหารรุมจับสังหารเสีย จากนั้นเหล่าทหารได้ทูลพระองค์ว่า "การที่เกิดกบฏเข้ายึดบ้านครองเมือง ทำให้ราชวงศ์ต้องเสื่อมถอยก็เพราะหยางกั๋วจงเป็นต้นเหตุ เมื่อหยางกั๋วจงตายไปแล้ว แต่โดยรากยังคงอยู่นั่นคือ หยางกุ้ยเฟย ฉะนั้นนางก็ไม่สมควรอยู่ให้เป็นที่ครหาด้วย



จักรพรรดิ์ถังเสวียนจงทรงโทมนัสในพระทัยอย่างสุดพรรณนา ในที่สุดจึงทรงรับสั่งให้ประหารชีวิตหยางกุ้ยเฟย โดยให้กาลี่ซื่อผู้นำนางมาถวายพระองค์ นำผ้าแพรขาวไปมอบให้นางเพื่อให้แขวนคอตายใต้ต้นหลีในสวน



หยางกุ้ยเฟยได้จบชีวิตลงอย่างน่าสงสารในปี พ.ศ.๑๒๙๙ ระหว่างทางลี้ภัยไปมณฑลซื่อชวน ขณะนั้นนางมีอายุเพียง ๓๘ ปีเท่านั้น

[tanay2507]

เสี่ยวโจวโฮ่ว + ต้าโจวโฮ่ว

ฮ่องเต้หลี่อวี้ไม่ถนัดงานปกครองบ้านเมือง เพราะฝักใฝ่ทางศิลปะ ชอบเขียนบทกวีประเภทฉือ 词 ชอบชีวิตสำเริงสำราญตามแบบอารมณ์ศิลปิน หลี่อวี้เป็นคนโรแมนติกตั้งแต่เกิด เพราะเกิดในวันแห่งความรัก

วันแห่งความรักของธรรมเนียมจีน情人节 คือวันที่ 7 เดือน 7 ตามปฏิทินจันทรคติอย่างจีน หลี่อวี้เกิดในวันนี้  นอกจากนัยน์ตาของเขาข้างหนึ่ง มีรูรับแสง 瞳孔 ถึง 2 รู คล้ายกษัตริย์ซุ่น舜 ในสมัยโบราณแล้ว เขายังได้พี่สาวน้องสาวคู่หนึ่งมาเป็นพระชายาเหมือนกัน แถมคนพี่ชื่อเอ๋อหวง娥皇  และคนน้องชื่อหนี่ว์อิง女英 เหมือนชายาขององค์กษัตริย์ซุ่นอีกต่างหาก แปลกดี

ตอนหลี่อวี้ขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 961 ก๊กหนานถังแทบจะหมดสภาพแล้ว เพราะแม้ไพร่ฟ้าของหนานถัง จะยังถือว่าก๊กตัวเองมีกษัตริย์ปกครองอยู่ แต่ในความเป็นจริง หลี่อวี้ไม่มีความเป็นหวงตี้皇帝 หรือตี้帝 หรือแม้กระทั่งหวาง王 เหลืออยู่แล้ว ในบทละครหรืองิ้วยังมีการเรียกหลี่อวี้เป็นหวงตี้อยู่ ฉะนั้นคำว่า “ฉือหวงตี้” 词皇帝 หมายถึงฮ่องเต้ที่มีความสามารถทางบทกวีแบบฉือ词



คำบรรยายบางตอน ตัดมาจากกระทู้แสดงความคิดเห็นนะครับ อ่านพอเพลินๆ

[tanay2507]

29. ฮวาหรุ่ยฟูเหยิน ดอกไม้แกร่งที่ยอมเป็นหยกสลาย มิขอเป็นกระเบื้องสมบูรณ์

ท่านหญิงเกสรดอกไม้ (ฮฺวาหรุ่ยฟูเหยิน)
ในประวัติศาสตร์จีนนั้นมีฮฺวาหรุ่ยฟูเหยินสองคน
ทั้งสองได้รับฉายานี้เพราะความงามแช่มช้อย ราวเกสรดอกไม้อันบอบบาง

คนแรกเป็นชายาประมุขแคว้นสู่สมัยห้าราชวงศ์ ชื่อ หวางเจี้ยน
เดิมนั้นนางแซ่สวี เรียกขานในยุคนั้นว่า เสี่ยวสวีเฟย หรือพระชายาสวีองค์เล็ก
ต่อมาเมื่อโอรสของนางขึ้นครองราชย์ นางได้รับตำแหน่งพระราชมารดาศักดิ์สิทธิ์
แต่แล้ว พระเจ้าถังจงจง ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์โฮ่วถังกลับประหารนาง

คนที่สองเป็นคนสมัยห้าราชวงศ์เช่นกัน เดิมนางแซ่เฟ่ย
นางมีความสามารถเชิงกวี ชื่นชมบทประพันธ์ของหวางเจี้ยนอย่างยิ่ง
ถึงกับแต่งบทกเลียนแบบผลงานของหวางเจี้ยน
ฉายา “ท่านหญิงเกสรดอกไม้” นี้ เดิมอาจเป็นนามปากกาของนาง
และกลายเป็นฉายาที่เรียกขานกันทั่วไปในเวลาต่อมา

ฮฺวาหรุ่ยฟูเหยินคนที่สองไม่ใช่แค่หน้าตาดี แต่ยังเป็นคนกล้า
ปีเฉียนเต๋อที่สาม รัชกาลพระเจ้าซ่งไท่จู่ ต้าซ่งยกทัพไปบุกเสฉวน
เมิ่งฉ่าง สามีของนางยอมจำนนจึงได้รับการปูนบำเหน็จให้เป็นฉินกว๋อกง
(ต่อมา เขาฆ่าตัวตายเพราะละอายแก่ใจ)

ท่านหญิงเกสรดอกไม้ไม่เคยลืมบ้านเกิด นางประดับภาพเหมือนของเมิ่งฉ่างไว้กราบไหว้
อ้างว่าเซ่นไหว้สามี แต่แท้จริงแล้วคือกราบไหว้บรรพชนแคว้นสู่
นางอ้างว่านี่เป็นภาพจางต้าเซียนผู้ทรงอิทธิฤทธิ์เพื่อปิดบังทางการ

ซ่งไท่จู่พอพระทัยความงามของนางและชื่นชมความสามารถด้านกวี
รับสั่งให้เข้าวังเพื่อแต่งบทกวีเบื้องพระพักตร์
ฮฺวาหรุ่ยฟูเหยินแต่งกลอนรำพันถึงการสิ้นชาติหลายต่อหลายบท
ใจความตอนหนึ่งว่า “ยี่สิบห้าหมื่นเปลื้องเกราะพลัน บรรดานั้นหามีชายชาติทหารแท้จริงไม่”
เจาะจงเหน็บแนมความอัปยศที่ทหารสู่ยอมจำนนต่อซ่ง
สะท้อนภาพจิตใจที่ยอมหักไม่ยอมงอของผู้แต่ง

พระอนุชาของซ่งไท่จู่ (ต่อมาครองราชย์เป็นซ่งไท่จง) เกรงซ่งไท่จู่จะลุ่มหลงนางจนเสียราชกิจ
จึงอ้างกลอนนี้ โทษว่านางมีใจเป็นกบฏ ประหารเสียด้วยธนู

[tanay2507]

30. โหรวฝูไท่จิ

ไม่มีรายละเอียดข้อมูล มีแต่ข้อมูลว่าเป็นราชธิดาของ ซ่งฮุยจงฮ่องเต้

[tanay2507]

31. หลี่ ซือซือ หญิงคณิกาในประวัติศาสตร์

หลี่ ซือซือ แม้จะเป็นหญิงคณิกา แต่ก็มากไปด้วยความสามารถ ทั้งในเรื่องร้องเพลง เล่นดนตรี รวมทั้งต่อบทกลอนอีกด้วย

ด้วยเหตุนี้นางจึงเป็นจุดสนใจของชนชั้นสูงในขณะนั้น แม้แต่พระเจ้าซ่งฮุยจงฮ่องเต้ ก็เป็นหนึ่งในลูกค้าของนาง

เมื่อถูกทหารกิมรุกราน  ก็ไม่ได้ข่าวคราวของนางอีกเลย บ้างก็ว่านางไปบวชเป็นนักพรตหญิงของลัทธิเต๋า

บ้างก็ว่า นางถูกจับตัวไปเป็นสนมของกษัตริย์กิม  แต่ที่แน่ๆ คือความเป็นหญิงมากความสามารถของ ถูกจดจำไว้ในหน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์จีนไปแล้ว

[tanay2507]

    หลี่ชิงเจ้า (ค.ศ. 1084 – ค.ศ.1155?) เป็นบุตรีของขุนนางผู้ใหญ่ ในวัยเยาว์ได้เรียนหนังสือ จนมีความรู้แตกฉานในด้านภาษา วรรณคดี และประวัติศาสตร์ มีอัจฉริยภาพในการแต่งบทกวี ฝีมือประพันธ์ดีเยี่ยม

เมื่ออายุ 18 ปีแต่งงานกับเจ้าหมิงเฉิง ผู้ซึ่งเป็นบุตรของอัครมหาเสนาบดี เป็นคู่สมรสที่เหมาะเจาะ มีรสนิยมตรงกันทั้งในด้านบทกวี ศิลปะ และวิชาการ

บทกวีที่กล่าวถึงข้างต้นนั้นพรรณนาถึงความเศร้ารันทดไว้อย่างแนบเนียนซับซ้อน ให้ผู้อ่านจิตนาการเองจากรสคำที่สั้น กระชับ เป็นคำคู่ที่ตัดกันในบาทเดียวกันและสื่อความลึกซึ้ง เช่น ฝนหยิมๆ ลมกรรโชก หลับสนิท-เมาค้าง เขียวอ้วน-แดงผอม บทกวีนี้สื่อถึงความเศร้ารันทด ความคิดคำนึงถึง การพรากจากกัน โดยสื่อจากภาพฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจากไป

เทคนิคการแต่งนั้นเริ่มสองบาทแรกอย่างเรียบๆ ต่อด้วยคำถามที่ไม่ได้เผยออกมา ซ่อนเอาไว้ แต่คำตอบบอกให้รู้ว่าคนถามถามอย่าง กังวล แต่คนใช้ตอบอย่างจืดชืด ไม่สนใจ ตอบไปอีกทางหนึ่ง จนคนถามต้องบอกว่า รู้หรือไม่ รู้หรือไม่ ควรจะเป็นว่า เขียวอ้วน แดงผอม บาทสุดท้ายเป็นจุดสุดยอดของบทกวีนี้ ลวี่เฝย หงโซ่ว หรือ เขียวอ้วน แดงผอม เป็นวลีที่ผู้อ่านติดใจท่องติดปาก บทกวีให้ภาพฝนตก ลมกรรโชก ทำให้ดอกไห่ถังสีแดงร่วงหล่นไปมาก (แดงผอม) เหลือแต่ใบงามเขียวขจี (เขียวอ้วน) ดอกไห่ถังร่วงหล่นโรยรา ฤดูใบไม้ผลิที่งดงามกำลังหมดไป เหมือนชีวิตของกวี

ต่อมาหลี่ชิงเจ้าและสามีต้องอพยพจากภาคเหนือลงมาอยู่ทางภาคใต้ เพราะว่าราชวงศ์ซ่งเสียดินแดนแก่ชนเผ่าหนี่ว์เจินแห่งราชวงศ์จิน (พวกกิมก๊ก) จนใน ค.ศ. 1127 ต้องมาตั้งมั่นอยู่ทางใต้ ตั้งเมืองหลวงที่หังโจว เป็นราชวงศ์ซ่งใต้ (หนานซ่ง ค.ศ. 1127 – ค.ศ. 1279) สามีของหลี่ชิงเจ้าถึงแก่กรรมใน ค.ศ. 1129 เมื่อสามีจากไปแล้ว ชีวิตของหลี่ชิงเจ้าก็ผกผัน ฐานะตกต่ำลง อยู่อย่างลำบาก เงียบเหงา เดียวดาย บทกวีของหลี่ชิงเจ้านั้น ในช่วงแรกชีวิตมีสุข รำพันถึงความรัก ความรื่นรมย์ ชีวิตในช่วงหลังมีความทุกข์ พรรณนาถึงความเศร้า ความเดียวดาย และชะตากรรมของยุคสมัย

[tanay2507]

33. จูชูเจิน กวีหญิงอีกหนึ่งแห่งราชวงศ์ซ่ง
จูซูเจินเป็นเด็กฉลาดผิดวิสัยเด็กหญิงทั่วไป
นางชอบอ่านหนังสือ มีความรู้บทประพันธ์โคลงกลอน
แต่ชะตากรรมลูกผู้หญิงในยุคศักดินานั้นคับแค้นนัก
แม้จะเกิดในตระกูลบัณฑิต แต่ก็ต้องแต่งงานกับคนในตระกูลวาณิชตามคำสั่งบิดามารดา
หลังแต่งงาน เนื่องจากนิสัยแตกต่างกันจึงเข้ากันไม่ได้
จูซูเจินถูกจำกัดอยู่ในกรอบจารีตประเพณี อยากหย่าแต่ก็ไม่กล้าหย่า
อยากกลับบ้านเดิมก็กลับตามใจชอบไม่ได้ ได้แต่กลุ้มใจตามลำพัง
เมื่อไม่มีทางออก นางก็มีแต่ต้องใช้บทกวีเป็นเรื่องระบายความในใจ

บทกวีของจูซูเจินท่วงทำนองเศร้าสร้อยหงอยเหงา คำประณีตละเอียด
แสดงให้เห็นความอ่อนแอและความขมขื่นของสตรีในสังคมศักดินา

ตัวอย่างงานของนางจาก “ต้วนฉางจี๋” (ประมวลโศลกใจสลาย) ::

“รัตติกาลไม่หลับใหล อากาศใบไม้ร่วงสดชื่น บุปผาในม่านควันถูกเด็ดบ่อย
รอให้ถึงยามสาม ปูที่นอนสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยวหนาว
จันทร์อู๋ถง...จันทร์เอ๋ยส่องต้องต้นอู๋ถง...กลับไร้แสงอำไพ”

[tanay2507]

34. เจ้าหญิงหนิงกว๋อ
ไม่มีข้อมูลครับ ดูรูปไปเพลินๆ ก่อน

[tanay2507]

Ming Xian Tai Fei Wan Shi

ท่านนี้ ก็ยังไม่มีข้อมูลครับ

[tanay2507]

36 MingXizongzhang   huang hou

ไม่มีข้อมูลครับ ทราบแต่ว่าเป็นฮองเฮาในสมัยหมิง

[tanay2507]

37. Chong Zhen Huang Hou

ทราบแต่ข้อมูลเพียงว่า เป็นฮองเฮาในราชวงศ์หมิง

[tanay2507]

38. เจ้าหญิงฉางผิง นางงามยามสิ้นชาติ

   คนไทยรู้จักองค์หญิงฉางผิงจากซีรี่ส์ชื่อดังของยุค 80 ที่เรียกน้ำตาให้แก่คนดูได้มากที่สุดเรื่องหนึ่ง นั่นคือเรื่อง ศึกสองนางพญา ที่ช่อง 3 เอามาฉาย แต่เรื่องนี้เอาเข้าจริงก็ม่สามารถเอามาอ้างอิงอะไรได้นะครับ เพราะ จุดเริ่มต้นจริงๆมันมาจากงิ้วเรื่อง ตี้หนูฮัว( Di Nu Hua ) ซึ่งเป็นงิ้วที่เพิ่งเขียนขึ้นเมื่อยุค 50 นี่เอง
       
        จริงๆ ตี้หนูฮัวก็แต่งขึ้นจากประวัติศาสตร์ในช่วงสดท้ายของชีวิตองค์หญิงฉางผิง โดยคนเขียนบทที่ชื่อ ตัง ตี้ เชิง เริ่มแสดงที่โรงงิ้วตระกูลลีเมื่อวันที่ 7 มิถุนายน 1957 จากนั้นก็ถูกดัดแปลงเป็นหนังโรงเมื่อปี 1975 โดย จอห์น วู และเวอร์ชั่นที่โด่งดังที่สุดก็คือเมื่อ ATV หยิบมา โดยระดมเอาดาราที่กำลังฮ็อตอยู่ในขณะนั้นมารับบทเป็นองค์หญิงฉางผิงในปี 1979
       
        หมีเซี๊ยะ( Michelle Yim ) ซึ่งเพิ่งจะโด่งดังสุดขีดจากการรับบทอึ้งย้งในเรื่องมังกรหยกเมื่อปี 1978 หันมารับบทองค์หญิงผู้ชาญฉลาดที่เตรียมจะปฏิวัติระบบขันทีที่กำลังเกาะกินราชวงศ์หมิงและเสด็จพ่อของพระองค์องค์จนแทบจะสิ้นชาติอยู่แล้ว โดยมีผู้ช่วยขององค์หญิงก็คือ จอหงวนหน้าใหม่ที่มีนามว่า โจวจื้อเสียน และความรักและความเสียสละขององค์หญิฉางผิงกับโจวจื้อเสียนนี่เองที่เป็นแกนหลักี่งิ้วเรื่อง ตี้หนูฮัว เอามาเรียกน้ำตา
       
        เพราะตอนจบในงิ้วนั้น องค์หญิงฉางผิงกับโจวจื้อเสียนแกกินสุรามงคลที่ใส่ยาพิษไว้แล้วตายทั้งคู่ เพราะไม่ต้องการให้เป็นเครื่องมือของพวกแมนจูที่บุกเข้ามายึดประเทศไปจากราชวงศ์หมิง

แต่ถ้าดูจากภาพนี้ องค์หญิงฉางผิงแห่งราชวงศ์หมิงนี้ น่าจะเอามาจากเรื่อง "เพ็กฮวยเกี่ยม" นิยายกำลังภายในอิงประวัติศาสตร์ที่ประพันธ์โดย "กิมย้ง" ในท้ายเรื่อง องค์หญิงถูกพระบิดาตัดแขนข้างหนึ่ง ภายหลังเมื่อราชวงศ์ล่มสลาย องค์หญิงไปบวช และก็มีบทบาทในนิยายเรื่องต่อมาของกิมย้ง นั่นคือ อุ้ยเสี่ยวป้อ

[tanay2507]

39. เฉินหยวนหยวน งามจนขุนทัพฯ ยอมสิ้นชาติ

"เฉินหยวนหยวน" เป็นนางคณิกาชื่อดังแห่งซูโจว

เถียนหว่าน คหบดีชราไถ่ตัวนางไปเป็นเมียน้อย
ธิดาของเถียนหว่านที่ได้เป็นเถียนกุ้ยเฟยรับสั่งให้ส่งตัวนางเข้าวัง
ฮ่องเต้ก็พระราชทานนางต่อให้อู๋ซานกุ้ย แม่ทัพชื่อดัง
แม้ว่าอู๋ซานกุ้ยจะรักนางเพียงใด แต่ก็ต้องจากนางไปการศึกที่ซานไห่กวน
เนื่องจากหลี่จื้อเฉิงยกทัพมาบุกชายแดน
วันที่นครหลวงถูกยึด หลี่จื้อเฉิงก็ได้พบนาง
ขุนศึกแห่งยุคได้แต่ทอดถอนใจและสาสมใจที่ได้ครองนาง

นางได้พบอู๋ซานกุ้ยอีกครั้งเมื่อวันที่หลี่จื้อเฉิงต้องหนีไปจากนครหลวง
อู๋ซานกุ้ยกอดนางไว้แน่นแล้วพูดว่า “เพื่อเจ้า ข้าจึงยอมเปิดด่านซานไห่กวนรับแมนจู”

อู๋ซานกุ้ยพานางติดตามทำศึกเหนือใต้ ตีได้มณฑลหยุนหนาน
ได้รับการสถาปนาเป็นหวาง แต่งตั้งนางเป็นหวางเฟย
อู๋ซานกุ้ยกำเริบเสิบสานถึงขนาดหมายตั้งราชวงศ์ของตน
ทว่านางเบื่อหน่ายแล้ว ได้สติแล้ว นางปฏิเสธตำแหน่งพระชายา
ออกถือพรตด้วยการบวชเป็นนักพรตหญิงในอารามลัทธิเต๋า
ไม่ปรารถนาพบเห็นเหล่าชายใจเหี้ยมเหล่านั้นอีก...

[tanay2507]

40. หลี่เซียงจวิน ผู้หยิ่งในศักดิ์ศรี ความดียิ่งชีพ

"หลี่เซียงจวิน" เป็นคณิกาชื่อดังแห่งริมลำน้ำฉินหฺวาย
นางน่ารักน่าเอ็นดู มีปัญญาไว บุพการีไม่ทราบประวัติ
นางโลมชื่อดังนามว่า หลี่ลี่เจิน เป็นผู้เลี้ยงดูมาแต่เล็ก
หลี่ลี่เจินแม้จะเป็นนางโลม แต่มีคุณธรรม ชื่นชอบบทกวีและหนังสือ
หลี่เซียงจวินจึงได้รับการอบรมอย่างดี
แขกของสองแม่ลูกล้วนแต่เป็นปัญญาชนและนักประพันธ์

หยางเหวินชงเป็นคนหนึ่งในกลุ่มนักศึกษาที่มีไมตรีกับหลี่ลี่เจิน
เห็นหลี่เซียงจวินน่าเวทนา จึงแนะนำให้พบรักกับคุณชายโหวฟางอวี้
คุณชายโหวถึงกับเคยเขียนกลอนบนพัดให้หลี่เซียงจวินเป็นของหมั้นหมาย

น่าเสียดายเขาเป็นชายโลเลอ่อนแอ แม้คบหาพวกนักศึกษา
แต่ก็เข้าพวกกับสมุนของขันทีเว่ยจงเสียนเพราะอยากเป็นขุนนาง
หลี่เซียงจวินรู้เข้า ก็คัดค้านเพราะไม่อยากเห็นคนรักไร้ศักดิ์ศรี คุณชายโหวจึงจากไป

ต่อมา ขุนนางชั่วเถียนหยั่ง บังคับให้หยางเหวินชงเกลี้ยกล่อมนางให้ยอมเป็นอนุ
หลี่เซียงจวินปฏิเสธอย่างหนักแน่น หยางเหวินชงเองก็จนปัญญา
หลี่ลี่เจินปลอมตัวเป็นธิดาไปบ้านเถียนหยั่งแทน
พอเถียนหยั่งล่วงรู้ก็ทั้งโกรธทั้งอาย สั่งคนไปฉุดหลี่เซียงจวิน
นางขัดขืนยกพัดปิดหน้า ถูกตีหัวแตกเลือดอาบพัดจนแดงฉาน สิ้นใจตาย

หยางเหวินชงสะเทือนใจที่สุด เก็บพัดของคุณชายโหวมา แล้วจึงพบว่า
เลือดของหลี่เซียงจวินที่กระเด็นเปื้อนพัดกลายเป็นดอกเถา (ดอกท้อ)

กาลต่อมา เมื่อสิ้นราชวงศ์หมิงแล้ว
คุณชายโหวได้เป็นขุนนางแห่งราชสำนักชิง
เขาเดินทางกลับเมืองจินหลิงเพื่อหาตัวหลี่เซียงจวิน
เมื่อเห็นพัดดอกเถาโลหิตแล้วก็ละอายใจอย่างยิ่ง

บุรุษคนหนึ่งกลับไม่อาจรักษาเกียรติยศได้เท่าสตรีอ่อนแอนางหนึ่ง...

[tanay2507]

41. Liu Ru Shi

หลิ่วหรูซื่อ เป็นกวีหญิง ในยุคเปลี่ยนผ่าน จากราชวงศ์หมิง ไปสู่ราชวงศ์ชิง